..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Cera · Wysłany: Pon 22:46, 05 Mar 2012 Temat postu:

silva, ciężkie to wszystko ci powiem.

buba · Wysłany: Wto 0:16, 06 Mar 2012 Temat postu:

Co zrobić Silva...
Póki co i tak trzeba czekać, a co będzie potem?
Przytulam!

silva · Wysłany: Wto 12:30, 06 Mar 2012 Temat postu:

ja to sama już nie wiem
teraz to już nie chcę...
jestem zbuntowana na cały świat

ika · Wysłany: Wto 13:24, 06 Mar 2012 Temat postu:

Oj silva, przykro mi Smutny

Ale rozumiem Twoje rozterki. Serce chce, a rozum mówi co innego. Chyba lepiej faktycznie się pogodzić i uznać, że to koniec, a jeśli przypadkiem nadarzyłaby sie możliwośc to mieć miła niespodziankę, niż karmić się nadzieję, a czas oczekiwania tylko się wydłuża...a na koniec doznać zawodu Smutny

fantada · Wysłany: Śro 20:37, 07 Mar 2012 Temat postu:

Życzę wam, żebyście nie musiały porzucać planów o kolejnych dzieciach!

Nam zostały mniej więcej dwa miesiące. Czekamy do Wielkanocy na pewno. Coraz więcej we mnie obaw, ale też coraz bardziej nie chcę tego terminu przesuwać. Dziecko wywraca życie do góry nogami, więc ciężko się na to zdecydować, ale nie chcę się nie decydować Mruga

Cera · Wysłany: Śro 22:05, 07 Mar 2012 Temat postu:

Ciekawe jak nasi mężczyźni czują ten temat. Czy tez mają obawy, czy zdają się na nas, że to my jednak zdecydujemy ostatecznie.

Edwarda · Wysłany: Śro 23:04, 07 Mar 2012 Temat postu:

fantada · Wysłany: Czw 9:49, 08 Mar 2012 Temat postu:

minnesota · Wysłany: Pon 21:33, 12 Mar 2012 Temat postu:

oj, dziewczyny, ale to się podziało, jak mnie nie było...
Silva, mam nadzieję, że się wszystko ułoży!

U nas temat dziecka się pojawił w aspekcie już nie tak odległego planowania, bo mąż stwierdził, że zaczniemy pod koniec roku. Zaskoczył mnie nawet Wesoly

Chociaż mam schizy, że nie jestem już taka młoda, że się nie uda, że z macicą coś tam lekarz znalazł, no i przede wszystkim, że mieszkanie niewybudowane cały czas i co, jeśli by to dziecko miało być u teściów w domu? Miałam sen ostatnio... Że mam wstawać i iść do pracy, ale tak mnie zajęła myśl, czy się dobrze czuję, bo ciąża, głaskałam się po brzuchu... A potem się obudziłam, smutno

fantada · Wysłany: Wto 10:25, 13 Mar 2012 Temat postu:

A kiedy mieszkanie wybudują? Jak nie jesteś młoda to chyba im wcześniej zaczniecie tym lepiej...

U nas został gdzieś miesiąc. Coraz więcej obaw, ale i coraz więcej podekscytowania Wesoly

W praktyce dłużej, bo czekamy do Wielkanocy, a pierwsze płodne po Wielkanocy będę mieć na początku maja pewnie... A jedziemy na majówkę ze znajomymi i raczej nie będzie warunków. Ale nie przejmuję się tym, bo 1. nic nie wiadomo kiedy co dokładnie, w 2. nie muszę zajść w 1 czy 2 cyklu.

Karafka · Wysłany: Wto 11:03, 13 Mar 2012 Temat postu:

No ja przy staraniach bym olala termometr i zaczela zyc Mruga

Z ta staroscia to pojecie wzgledne. Jedna 25 latka powie, ze juz czas a druga 35 latka bedzie twierdzic, ze ma jeszcze czas.

fantada · Wysłany: Wto 13:01, 13 Mar 2012 Temat postu:

Cera · Wysłany: Wto 13:42, 13 Mar 2012 Temat postu:

kasik, tak, wiek w cyfrach to pojęcie względne, natomiast wiek biologiczny to już co innego-tutaj nie ma raczej ważości jak się czujmy-zegar biologiczny tyka, nie oszukujmy się. Nie da się tego ominąć.

Karafka · Wysłany: Wto 13:55, 13 Mar 2012 Temat postu:

oczywiscie malgorzatko, ale wiele kobiet pisze, ze sa stare i przerazone brakiem dzieci etc a maja 25 lat dopiero Mruga

takie sianie paniki troche w mlodym wieku.

fantada, jak sie zna swoj cykl to wystarczy liczyc dni po szczycie Wesoly

hebanowe noce · Wysłany: Wto 15:17, 13 Mar 2012 Temat postu:

Ja mam 24 lata i czuję, że mój zegar biologiczny mnie ponagla. Zwłaszcza, że nie nastawiam się na fasolkę w pierwszym cyklu starań. Dlatego postanowiłam przez kilka miesięcy zająć się swoim zdrówkiem, przede wszystkim hormonami. Za kilka miesięcy zaczniemy starania - najdłużej za rok.

Najpierw trzeba pomyśleć od ślubie, bo już kilka lat mieszkamy na kocią łapę. Niby obecnie byłyby najlepsze warunki na dziecko, ponieważ oboje mamy niezłe prace. Dalibyśmy radę utrzymać ewentualne dziecko i zapewnić mu wszystko. Tylko problem jest z mieszkaniem. Chcielibyśmy najpierw dobudować piętro do domu przyszłych teściów z osobnym wejściem i zamieszkać całkiem sami. Wydaje mi się, że nie ma sensu planować dziecka, gdy jeszcze mieszkamy z nimi i z bratem mojego partnera. Jak jest już dziecko, to myśli się o kupnie pampersów a nie o rzeczach potrzebnych do budowy/remontu. A ja bym chciała w końcu stać się królową swojej kuchni i drugą głową rodziny. Wydaje mi się, że zawsze będę na drugim planie, jeśli nie zamieszkamy osobno. I obecny stan rzeczy przeciągnie się na długie lata. Wesoly