..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Kruszynka

fiamma - czyli jest postęp

właśnie, może niech poszaprie lalę, albo kup mu zabawkową perukę Wesoly

fiamma75

żaden postęp - wczoraj dopadł siostrę i wyrywał jej garściami włosy. Interesują go tylko jej włosy - włosy kogoś innego czy czegoś innego nie są ciekawe.

Aniąt

Niania

fiamma75 - dzięki, książeczka dotarła, zaczełam czytać - ale koles rozwodzi się nad czymś co da rady 2 zdaniach powiedzieć

ale moze tak dotrze do łepetyny

mamma

biedna ta siostra, może czesz jej tak gładko włosy jakoś poupinaj wsuwkami, żeby trudno je było chwycić, a może i w ten sposób staną się mniej interesujące Mruga

Justek

Jak usypiacie/usypiałyście w dzień swoje pociechy w wieku mojej córci? Od jakiegoś tygodnia zasypia w dzień tylko przy piersi a przez to śpi max. 45min bo to jej się nie odbiło, bo się ulało i budzi się niewyspana. Wcześniej po prostu odkładałam ją do łóżeczka i zasypiała albo ssąc swój kciuk albo włączyłam jej karuzelę i bardzo szybko miała odlot. Dziś nawet próbowałam smoczka jej dać którego wcześniej w ogóle nie akceptowała ale było dobrze dopóki jej nie wypadał i zasnąć i tak nie zasnęła. Czy to możliwe żeby tak szybko pojawił się lęk separacyjny?

fiamma75

przy piersi

kukułka

Justek

To myślałam że ja jestem jakimś wyjątkiem Wesoly

czyli mówicie nie walczyć z nią? A dziecko nie jest wtedy zbyt "uzależnione" od piersi? boję się trochę że nie będzie potrafiła sama się uspokoić. mam nadzieję że wieczorne spanie jej się nie przestawi

kukułka

uzalezniony moze byc 7-latek, nie 4-mies dziecko
PS w ogole pytanie "jak sie nie dac zdominowac" w przypadku dziecka 4 mies nie ma racji bytu
PS poczytaj tu
http://www.naturalnemetody.fora.pl/font-color-darkblue-rodzina-dzieci-maz-color,5/pobudki-w-nocy,1238-15.html
moj wpis z 19 grudnia i to, co mi dziewczyny na niego odpisaly
(moje pierwsze dziecko mialo wtedy 2 mies)
PS karmilam go pozniej do 2 r. ż i do 1,5 r. zasypial przy piersi w dzien a do 2 r. ż w nocy Mruga

OT tak czytam ten stary watek i oczom nie wierze, z emi sie wydawalo, ze po macierzynskim wrocic musze do pracy
hehe jak sie to zycie i poglady zmieniaja Mruga

Justek

Pociesza mnie to że nie tylko ja miałam takie wątpliwości

na wieczór pięknie mi zasypia, przynajmniej na razie a w dzień jak zaśnie przy piersi to mogę ją odłożyć tylko mnie martwiło że szybko się budzi a widać że jest niewyspana. A tak nawiązując do Tracy Hogg to dla mnie jest akceptowalna metoda odkładania gdy dziecko się uspakaja, w ten sposób błyskawicznie nauczyłam małą spania w swoim łóżeczku na noc, tylko że ona dość spokojnie to przyjęła bez płaczu więc podejrzewam że gdyby płakała wniebogłosy to bym się złamała Wesoly

. Ale innych jej teorii nie znam bo książki nie czytałam, nie wiedziałam że ona zakłada karmienie co 3 godziny

to faktycznie wyklucza sie z karmieniem na żądanie

Agrafka

justek_w
Ja też usypiałam syna przy piersi. Często wręcz w dzień spałam z małym, bo gdy od niego wstawałam, po 5min budził się niewyspany. Męczące to dla mnie było, nie powiem, ale dało sie przeżyć. Czasem nosiłam go w chuście, gdy miałam dość leżakowania z nim Very Happy

I w chuście spał.

Do tej pory wieczorem usypia przy piersi. W dzień usypia przy piersi albo śpi na spacerze (na razie pogoda na to pozwala).

strzyga

ja karmiłam na leżąco i jak zasypiał po prostu odsuwałam się delikatnie, a on zostawał tak jak jadł i zasnął - na boczku, w naszym łóżku. Tylko na noc odkładałam do jego łóżeczka lub jak potrzebowałam, ale to czekałam aż mocniej zaśnie - nie od razu.

fiamma75

bakteria

Dziewczyny, zastanawiam się, czy mam problem, czy sobie go wymyślam. Proszę o komentarze.
Jak wiecie, mój synek to dość mały szkrab, 15 miesięcy. Widzę jednak wyraźnie, że na każdym placu zabaw itp. chyba tylko on praktycznie w ogóle mnie nie słucha. Wiem, że porównywanie to kiepska metoda, ale nie da się go uniknąć, więc… inne dzieci zwykle jako tako słuchają rodziców, zdarzają się nawet anioły, które robią normalnie w mig to, o co opiekun poprosi. Ja mam jedną wielką bieganinę za moim małym, nieraz wesoło się bawimy, gonimy itp., ale nie ma mowy o daniu mi rączki (tylko jak sam chce), pójściu we wskazanym kierunku czy nawet zatrzymaniu się przed niebezpieczeństwem. Spacery mnie stresują Smutny

naprawdę nie wymagam cudów ani nie chcę tresować dziecka (do tego mi daleko). Jestem zwykle młodsza od innych mam (opiekunów), więcej z małym przez to biegam, pozwalam na brudzenie się, wspinanie itp. Do tego razem z M. konsekwentnie wprowadzamy te same zasady, spokojnie tłumaczymy (prostym językiem, przykucając, ściągając wzrok i uwagę małego), pokazujemy itp. No dużo by pisać. Chodzi mi o to, że mam bardzo uparty egzemplarz i nie wiem, jak postępować, by nie róśł mi zbój nie do ogarnięcia, ale - owszem - żywy, energiczny chłopiec, który jednak zna granice.
Drugi problem - Witek jest (chyba) nieźle nerwowy. Są takie dni (czasem i tygodnie) - np. dziś Smutny

- gdy wstaje lewą nogą. Od rana popłakiwanie, wkurzanie się, rzucanie rzeczami, bicie itp. nerwowe wybryki. Dodam, że naprawdę angażuję się w spędzanie czasu z nim, nie ignoruję go itp. Nie chcę się tłumaczyć, uprzedzam tylko ew. pytania na ten temat. A on nerwus Smutny

ok, są różne temperamenty, maluchowi trudno wyrażać emocje (natomiast raczej nic mu nie dolega), ale mi naprawdę z tym wszystkim trudno.
Czy ja przesadzam? bardzo proszę napisać "tak" - jeśli tak uważacie Mruga

Jak postępować, co radzicie? Czasami jestem bardzo bezsilna, a chyba twarda ze mnie dziewczyna (+ w sumie opanowana i cierpliwa).