..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

abeba · Gość

paradoksalnie nie na samo macierzyństwo to musi mieć wpływ! ale np. na zwiazek, na kobiecość i seksualność. Jak np. posłucham mojej mamy to niestety widzę w niej wiele goryczy co do porodu - nie w stosunku do mnie ale do mojego ojca.

novva

Ja też myślę, że to jest jednak ważne. Może nie najważniejsze, bo dla mnie najważniejsze jest akurat to, żeby się dziecko bezpiecznie urodziło. Ale nie chciałabym przy tym niepotrzebnie się nacierpieć. Ból - ok (ha, przynajmniej teraz tak mówię Mruga

). Niezrealizowanie jakichś moich mało istotnych wyobrażeń - spoko. Wygląd szpitala jest mi zupełnie obojętny (no, może poza czystością). Ale niekoniecznie godzę się na niepotrzebne nerwy i mieszanie mnie z błotem akurat w takiej chwili, co w naszych placówkach służby zdrowia niestety się zdarza.

Pierwszy z rzędu przykład - poszłam ostatnio na badanie krwi do swojej przychodni. Siedziały tam dwie panie obrażone na cały świat. Na moje grzeczne "Dzień dobry" odparły "Niech jeszcze nie siada" (bo już zamierzałam, żeby nie przedłużać) "A pesel pamięta?!". Siadając, już zdenerwowana przywitaniem, niechcący zrzuciłam podkładkę pod rękę, bo fotel był obrotowy i się nie utrzymał. Nawrzeszczały na mnie, że "koniec świata" - a wystarczyło podnieść. Siniaka na ręku mam od tygodnia, bo nie mogłam przytrzymać ręki, odbierając rachunek od panienki przy biurku, bo w drugiej ręce miałam torebkę. Oczywiście, dostało mi się i za to, że na chwilę puściłam opatrunek, bo przecież zębami tych papierów od niej nie odbiorę - usłyszałam kolejne "koniec świata". Wyszłam stamtąd ze łzami w oczach i mocną ochotą, żeby trzasnąć drzwiami i dać komuś w zęby.

OK, może jestem nadwrażliwa, ale taki sposób zwracania się do człowieka i traktowania go zupełnie mi nie odpowiada i coś mi się zdaje, że jeśli w tak banalnej sytuacji zareagowałam ostro, to w nerwach porodowych tym bardziej będzie mi to przeszkadzać. A może właśnie nie - jak twierdzi juka? Rozumiem, że praca jest ciężka, niewdzięczna i słabo opłacana, ale naprawdę życzliwość nic nie kosztuje. Być może ktoś te panie wcześniej wkurzył, więc wyładowały się na mnie. Ale nie wyobrażam sobie, żebym mogła się w ten sposób odezwać do studenta, który przychodzi na konsultacje; do listonosza; do dozorcy, itp. Po prostu nie.

Juka, może to ja jestem nienormalna w tej sytuacji (normalny człowiek by się nie przejął), ale weź pod uwagę, że ludzie są różni, ich potrzeby i próg wytrzymałości też. I nie chodzi o to, że szpital w Ciechanowie czy gdziekolwiek indziej jest zły/gorszy, ale raczej o to, że przy rozpoczętym porodzie nie każda kobieta marzy o dalekiej podróży. Nie oczekuję głaskania po głowie, tylko profesjonalizmu, ale chamstwa nie toleruję. Wkurza mnie to, że jeśli chcę rodzić w wybranym miejscu i we względnym spokoju, to nie mam innego wyjścia, jak za to dodatkowo zapłacić, i to niestety słono. To jest ten wybór, o którym pisze kajanna. A właściwie - w pewnym sensie - brak wyboru, raczej postawienie pod ścianą.

fiamma75

Nie zgodzę się z Juką.
Dla mnie te okoliczności mają duże znaczenie. Dla mnie poród był jednak traumą, więc nic dziwnego, że siedzi to we mnie.

novva

Właśnie się zapisałam na szkołę rodzenia Mruga

Położna bardzo miła, więc wraca mi nadzieja na to, że wszystko się jakoś ułoży.

kukułka

a ja sie zgadzam z juką

juka

kukułka

jestem dokladnie tego samego zdania. nie na porodzie sie zycie konczy (a wrecz przeciwnie Mruga

novva

OK, to ja mam zaburzone proporcje. Zdaję sobie sprawę, że ludzie są różni, ale mimo wszystko nadal jestem idealistką i szeroko otwieram oczy ze zdumienia, jak się spotykam z chamskim traktowaniem na co dzień. Tym bardziej w trudnych i ważnych momentach życia powinniśmy się spotykać ze zrozumieniem. Nie umiem się pogodzić z tym, że w praktyce jest inaczej - pewnie to po prostu oznaka niedojrzałości. Więc, chociaż może się wydawać, że cała akcja "rodzić po ludzku" czy "umierać po ludzku" to tylko jakieś bezsensowne wymysły, ja sądzę, że warto zwracać uwagę, że każdemu człowiekowi należy się przede wszystkim szacunek i oddanie w jego ręce tylu spraw, ile się da. Czy to już nadkontrola? Możemy się zastanawiać. A może to tylko przywrócenie jakiejś kontroli tym, którzy ją mieć powinni?

I nie wiem, czy się dokładnie rozumiemy - mnie nie zależy na nakręcaniu się na czarny scenariusz. Uwierz, że mam już dość innych, ważniejszych zmartwień i na większej ilości mi nie zależy. Zakładam, że uda mi się urodzić tam, gdzie chcę i przejść przez to w miarę po ludzku, że przez niczyje zaniedbanie mojemu dziecku nie stanie się krzywda. Tak zakładam i jest jakaś szansa realizacji tego właśnie scenariusza. Ale chyba - sądząc z obiektywnych przesłanek - co najmniej taka sama szansa istnieje, że trafi mi się ktoś, kto mnie psychicznie zrówna z ziemią (pod tym względem rozumiem abebę całkowicie!), że mnie odeślą ze szpitala kilkadziesiąt kilometrów albo że coś zostanie zaniedbane. Takie są realia. A przy tym wszystkim czuję jednak olbrzymią presję rodziny i otoczenia, żeby opłacić położną i załatwić sobie tym samym miejsce w szpitalu (oczywiście najlepiej w św. Zofii...). Tego zrobić nie chcę, więc jestem postrzegana jako ktoś, kto się losem swojego dziecka (już o własnym nie wspominając) nie przejmuje. I jak tu się bronić? Zapewniam Cię, że nie jest w takiej sytuacji miło. Czy naprawdę tylko ja czuję taką presję? Czy też może po prostu nie umiem się nią nie przejmować?

Zresztą szczerze mówiąc nadal o wiele bardziej martwi mnie to, że do porodu trzeba doczekać niż poród sam w sobie... Nadal znacznie więcej niż o samym porodzie myślę o tym, że urodzone dziecko trzeba potem wychować i że to jest o wiele trudniejsze zadanie. Więc może moje proporcje nie są aż tak bardzo zachwiane, jak mogłoby się zdawać.

Niania

Tak piszecie o tej zofii i Zofii ....
a ten szpital kojarzy mi się z relacji ludzi tylko z rodzeniem na korytarzu (brak miejsc) seryjnymi porodami i jak najszybszym wypisie (brak miejsc) i z tego oto względu braku miejsc traktowanie człowieka jak cukierka na taśmie produkcyjnej nie jak istoty z uczuciami i potrzebami.
chyba dlatego nie chcę rodzić w Warszawie - choć mi do niej bliżej, ale z mieście i szpitalu do którego mi dalej, ale wiem, że mniej ludzi tam przychodzi na świat w ciągu godziny Wesoly

co do tematu - gdzie są szkoły rodzenia? tylko przy szpitalach? jak ich szukać?

novva

Ja tam nie rodziłam, więc nie mogę Ci dać własnej relacji Mruga

Leżałam na ginekologii i było super! Położne przemiłe, wspaniała opieka i wcale nie tłoczno. Fakt, na wolne miejsca na ginekologii dopychali matki z dziećmi i te sale robiły na mnie znacznie gorsze wrażenie, poza tym ciągle tłum gości tam siedział. Potem byłam tylko na chwilę na położnictwie w odwiedzinach i bardzo mi się podobało - nikogo na korytarzu, cisza, spokój i czyściutko. Jakoś się jednak utarło, że to najlepszy szpital. Czy tak jest naprawdę, nie wiem.

Szkoły rodzenia są przy szpitalach, przy czym nie zawsze zajęcia są w okolicach szpitala (można szukać na stronach www szpitali), ale nie tylko. Zobacz w przewodniku akcji "rodzić po ludzku" - jest lista szkół. U mnie w przychodni rejonowej też mają szkołę rodzenia, refundowaną dla warszawianek. Z tym, że tam chyba są same wykłady, nie ma ćwiczeń, bo jak zaglądałam na salę, to mają tylko ślicznie poustawiane krzesełka i zero miejsca na coś innego. Ale może się mylę.

abeba · Gość

Nianiu, biorąc pod uwagę gdzie robiłaś zamieszczone na forum USG, to chyba masz szczęście mieszkać w sąsiedztwie jednego z najlepszych szpitali do rodzenia w Polsce! (bynajmniej nie warszawskiego). Choćby dla tego szpitala mocno się skłaniałam by kupić mieszkanei w Twojej okolicy, niestety wylądowałam zupełnie gdzie indziej i teraz nie będę tam jechać. Ja akurat o Zofii słyszałam pozytywne rzeczy od osób które tam rodziły. Ale się nie napalam bo nie mam kasy i siły się tam pchać przy obecnej popularności tego szpitala. Wolałabym w Twoich okolicach:)
a szkół rodzenia radzę szukać zwyczajnie przez google, ja nei widziałam nigdzie kompletnego spisu - tzn. w różnych spisach były kolejne, gdzie indziej nie wymienione placówki. Pamiętam że dało sie wygooglać dość obszerny spis placówek z czasów programu dla Mam finansowanego przez miasto stołeczne - to było na jakiejś stronie Urzędu miasta.
Novva współczuję nacisku rodziny. U mnie, po tym jak odmówiłam skorzystania z ich placówek (jechania w rodzinen strony na poród) ostatecznie ograniczyli się do patrzenai krzywo na pomysł rodzenai nie w szpitalu, może gdyby mnie wsparli to bym się zdecydowała na dom...ostatnio ciocia anastezjolożka odradziła znieczulenie dolędzwiowe (chyba tak to sie nazywa) w trakcie porodu sn. Zgłupiałam...

juka

Aniąt

zgadzam się, juka. Szczerze mówiąc, to ja o niemiłych epizodach przy porodzie zapomniałam zaraz po nim, ale jak się pojawia temat, to sobie przypominam i piszę Wesoly

Ale bynajmniej mnie to nie odwiodło od powołania do życia drugiego dziecka i nie przeszkadza marzyć o trzecim Wesoly

I pewnie znowu pod koniec ewentualnej ciąży nadejdzie wielki lęk, jak będę rodzić, potem mi przejdzie i będzie OK Wesoly