..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

hebanowe noce

No... u mnie w domu było niewiele ponad 30 metrów (mikrołazienka, mikrokuchnia i dwa malutkie pokoje). Miszkaliśmy tam w 5 osób (ja, brat przyrodni, mój tata z żoną i babcia). Powiem szczerze, że odżyłam, jak wynajęłam składzik na mopy, który był zaadaptowany do mieszkania. Słodkie 6 metrów kwadratowych tylko dla mnie. Był tam kibelek, miniwanna, meblołóżko, stanowiące całą przestrzeń mieszkania oprócz tego miejsca, które było za drzwiami wejściowymi, służącego do wspięcia się nas mebel.

kukułka

Ale też uważam, że 50 m2 dla 2 osób bez dziecka to MEGA luksus i nie rozumiem, jak można się na 80 z 1 dzieckiem nie zmieścić ( czy dwojgiem albo trojgiem).
Myślę, że na naszych 64 m to i z 4 byśmy sie zmieścili ( u, nas w blokach ludzie często przerabiali już przed wielu laty takie mieszkania jak nasze, zabudowujac cześć klatki, odgradzajac cześć przedpokoju (ten jest ogromny) i stawiając ściany działowe robili sobie 4 pokoje z obecnych 3.ale to wiadomo kasa, zresztą i w obecnym rozkładzie by się 4 dzieci zmieściło, tylko kwestia ich utrzymania...
Gdybym miała mieć więcej kasy, to po to, żeby mieć więcej dzieci. Pomarzyć można ... Wesoly

hebanowe noce

Kukułka, można marzyć o tym, żeby jednak sypialnia pozostała taką z prawdziwego zdarzenia z łożem małżeńskim, a nie przerabiana na salon, albo żeby mieć pokój komputerowy, w którym można zebrać myśli, posłuchać muzyki, uogólniając, aby każdy pokój miał swoją jedną funkcję i każde dziecko własny pokój (tak powinno być, bo to nie jest miłe, gdy nie można się uczyć do matury czy egzaminu, bo w pokoju wieczorem przeszkadza komuś światło, a w kuchni światło przeszkadza rybom - tak, tak, taki był mój tata, hehe)

- wtedy 80 m to faktycznie mało przestrzeni.

Mi się takie coś marzy...

kukułka

Ciekawe, że tyle wieków dzieci nie miały każde swój pokój, a jakoś ludzkość nie wyginęła Mruga

a nawet się rozwinęła intelektualnie, technicznie itd
Też miałam 1 pokój z siostra, robiąc 2 lata w rok, jeżdżąc na olimpiady co chwilę, maturę jakoś zdałam ( że średnia powyżej 5), studiami skończyłam ( z końcowym celuj w indeksie)
Poza tym dzielenie pokoju z rodzeństwem uczy dzieci wielu rzeczy. Widzę to po moich, jak różnie się zachowują wzgl siebie os kiedy jest pokój Twój/mój, i nie jest to zmiana korzystna.

hebanowe noce

Z siostrą jeszcze, gorzej jak mieszkają 3 pokolenia w jednym mieszkaniu i dzielisz pokój z babcią albo pradziadkiem czy wujkiem. Po czymś takim pisałabyś tak jak ja, hehe.

kukułka

U, nas było niewiele lepiej. 3 pokolenia w jednopietrowym domu, a tym najstarsze pokolenie wybitnie się wtracalo, we wszystko,w moje sprawy też.

Lepiej mieć rodzeństwo niż wielka chałupę/ własny pokój.

hebanowe noce

Coś też w tym jest...
Ja żałuję, że nie mam brata z jednej mamy, byłby może rok młodszy, ale moja mama poroniła ciążę i nie mam. Tak samo miałabym ciocię, ale babcia urodziła martwe dziecko. Myślę, że byłoby łatwiej mieć teraz w życiu kogoś tak bliskiego. Z taką osobą inaczej by się mieszkało niż z ludźmi, którzy są "bliską" rodziną, ale widzisz ich raz w miesiącu i nagle musisz się do nich wprowadzić i zacząć z kimś dzielić pokój, a ta osoba z Tobą.

Gagusia

Moi wszyscy będą w jednym pokoju póki co, Starszak lekcje odrabia przy stole w dużym pokoju albo w kuchni, bo on i tak lubi w moim towarzystwie. My jednak lubimy mieć swoją sypialnię, a nie spać w salonie na składanej kanapie. Chłopaki mają u siebie piętrowe łóżko, obok wstawimy łóżeczko Najmłodszego, i na razie tak musi zostać. Ja nie twierdzę, że to jest nasze docelowe mieszkanie, oczywiście, że chciałabym mieć więcej przestrzeni i żeby dzieciaki miały więcej miejsca. Ale tak jak mówiłam, była to kwestia priorytetów. Jakbyśmy kupili mieszkanie tak jak chcieliśmy rok temu, to musielibyśmy kolejne dziecko odłożyć o jeszcze pewnie ze 2-3 lata (jak nie więcej). A mnie lata lecą, poza tym nie chcieliśmy aż tak dużej różnicy wieku.

Karafka

Mozna miec dom i rodzenstwo.

Jak tak kiedys sie zylo to moze wrocmy do jaskini, przy ogniu tez milo bylo...

kukułka

No właśnie, z perspektywy lat, nie znam nikogo, kto by żałował, że nie kupił sobie większego domu/mieszkania
Ludzie 40+ mi znani jedynie czego żałują to że nie zdecydowali się na więcej dzieci albo że nie mieli czasu dla dzieci i rodziny.
Tak więc naprzeciwko ludzkiego całego życia tak ogólnie wielkość domu/mieszkania nie jest tak ważna.
Np dom mój rodzinny, kiedyś pełny, już się wyludnil. Mieszkają tam 3 os teraz.
Dom ma 100 m2 niecałe, parter i 2 piętra, razem 300 m bez piwnic, strychu, garaży.
I na co to komu?
Kto nie umarł, ten stamtąd zwiał, bo było wszystko, ale nie było relacji...
Dobrze, że siostre mam ( ona też tam nie mieszka)
Nie przyjaznimy się jakoś nad życie, no ale ona jest. Po prostu.
Wyobraźcie sobie, jakby wyglądał świat, jakby nikt, absolutnie nikt nie miał rodzeństwa...

Edwarda

O widzę, że się wątek mieszkaniowy nam zrobił Mruga

My 30 m2, ale 2 pokoje Mruga

W planach drugie dziecko. Synek też bardzo chce rodzeństwo, chyba już z rok pyta kiedy ten braciszek albo siostrzyczka się urodzi, ale ostatnio tak trochę logiczniej pomyślał Mruga

i pyta: Mamusiu a gdzie będzie pokoik dla siostrzyczki lub braciszka

A ja na to: Też bym chciała wiedzieć synku Wesoly

Hebanowe ale czemu nie możesz zagłosować? Z powodów technicznych czy nie ma odpowiedniej opcji w ankiecie?

kukułka

elusiaczek

Karafka

Ale sa takie rodziny gdzie sie da i ba nawet takie znam. I ba w polsce tez. Tak wiec nie musi byc albo albo.

I wydaje mi sie, wlasciwie uwazam ze chec posiadania konkretnego metrazu jest czyms normalnym i jak najbardziej zrowym. I wcale to nie musi wykluczac posiadania dzieci ani zarabiania sie na smierc. Poprostu na swiecie sa tez ludzie, ktorzy naprawde dobrze zarabiaja i chca te pieniadze rowniez inwestowac w domy czy mieszkania o wiekszych powierzchniach.