..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Frejda

Tydzień po porodzie zaczynam rozumieć ten wątek Wesoly

Na razie są to teksty typu: "Załóżcie jej czapeczkę", ale już wkurzają Wesoly

espree

Kupowałam dziś owoce na bazarku i dowiedziałam się od sprzedawczyni, że aby ulżyć ząbkującemu niemowlęciu mam mu dać... KABANOSA Laughing

chermenegilda

No ja na miejscu niemowlęcia zakwiczałabym z radości:)

brunette

nie wiem jak z kabanosem,ale mnie mama podobno dawała skórkę z chleba do gryzienia Wesoly

nie zaszkodziło Wesoly

chermenegilda

Jeden z zacnych profesorów mojej uczelni, parający się filozofio-medycyno-cudamiwiankami rzekł niegdyś, że dzieciom powinno się dawać do gryzienia kości, bo wtedy ząbki by im rosły zdrowe i silne, jedynie córki mogłyby być mniej urodziwe ze względu na dość potężny zgryz;]

PS. brunette - gratuluję rocznicy:) wszystkiego naj naj:)

brunette

nie w temacie: dziękuję chermenegildo Wesoly

mk,

faktycznie pierwsza rocznica Wesoly

moje gratulacje Wesoly

brunette

dziękuję

Żani

U mnie jest jeszcze lepiej. Mnie to rodzice radzą w sprawie dziecka, którego jeszcze nie mam. W ogóle to, teraz jeszcze nie, bo macie się budować. Teraz też nie bo nie masz stałej pracy, ani macierzyńskiego, ani wychowawczego. Jak jestem chora lub gorzej się czuję, to już- co jesteś w ciązy? Mówię Ci na pewno jesteś? Teraz? Ale sobie porę znalazłaś? A co z pracą, z domem?
Normalnie jakąś manię mają. Jak będę chciała być w ciąży to będę i już. Może mam jeszcze przyjść do nich i zapytać- czy już mogę zajść w ciążę? Czy to wreszcie właściwy czas? W ogóle to każdą moją decyzję krytykują- po co poszłaś do pracy w sklepie, to taka niewdzięczna praca. No nie wiem po co Ci to takie potrzebne, przecież Twój mąż pracuje. Najlepiej jak byś znalazła w swoim zawodzie.
Szczegół że w moi zawodzie nie ma, ale oni tego nie rozumieją.
Zrobiłam zakupy- co wojna idzie, że tyle nakupiłaś?
Normalnie oszaleć można. Wszystko zawsze nie tak i wszystko zawsze źle. Aż normalnie boję się mieć dzieci bo na pewno wtedy też źle sie będę nimi zajmować. O ile w ogóle będę je miała, bo przecież zawsze jest za wcześnie i nie teraz!!!

milunia

Żani, może Twoim rodzicom było po prostu ciężko po narodzinach potomstwa, może był to trudny czas, mają uraz i chcą Ci zaoszczędzić tych trosk. Ja ich nie usprawiedliwiam, bo rzeczywiście wydają się natrętni, ale postaraj sie ich zrozumieć. I nie oznacza to że od razu bedą Ci mówić że jesteś złą mamą Wesoly

Pewnie jak juz zajdziesz i urodzisz to im kolba odbije, jak wszystkim dziadkom...

Żani

Ja to wszystko rozumiem. Ale u nich to jest normalnie paranoja. Wystarczy że mnie głowa boli to juz na pewno ciąża. I gdyby przyszli i w normalny sposób mi to powiedzieli, że się boją, że swoje też przeszli to by było inaczej. A oni tak chamsko, że normalnie potem mężowi ryczę. A najgorsze jest to, że oni mi nie doradzają jak rodzice, tyko każą to czy tamto, tak jakby chcieli żebym miała takie życie jak oni chcą. Moja mama jak była w moim wieku to miała już dwoje dzieci, a ja chcę jeszcze poczekać. Jednak jak będę miała teraz to świat się nie zawali. Dziecko to nie pizza, żeby je zamówić na właściwy czas dla nas, bo teraz nie, bo to czy tamto. Ostatnie zdanie ma zawsze Bóg.

Karola

Współczuję.

Ja też zawsze miałam dość wiecznego krytykowania wszystkiego co zrobię przez moją mamę.

Nawet jak zaszłam w ciążę to bałam się jej o tym powiedzieć bo oczywiście skrytykuje, ale na szczęście pomyliłam się Wesoly

Wiesz nam bardzo pomogło, tzn. chyba mi bardziej to że się wyprowadziłam. Zamieszkaliśmy po ślubie razem i to uzdrowiło prawie wszystko. Został tylko mój strach o to co powie mama, ale jest już coraz lepiej.

Bystra

No właśnie Żani - nie mieszkacie czasami z rodzicami albo zbyt blisko nich? Jeśli to z słynnego powodu "zbieramy na dom/mieszkanie" to zastanówcie się czy warto (dla zdrowia, psychiki, rozwoju małżeństwa) - bo na koncie będą oszczędności, ale w innych wymiarach straty, które już widzisz.

Zwykle większy dystans geograficzny pomaga rodzicom się odpępowić i pozwolić dzieciom żyć własnym życiem. Czasami niestety i 300 km nie pomaga - wtedy na rok czy dłużej trzeb drastycznie ograniczyć kontaktu jasno komunikując, że jak dojrzeją do tego, że jesteście dorośli, macie swoje życie i zadanie kształtowania nowej rodziny po swojemu.

Żani

No niestety muszę przyznać moje Kochane że mieszkamy u moich rodziców. Zawsze uważałam że miałam dość dobre stosunki z mamą, ale teraz wiem dlaczego. Gdy byłam na studiach to nie mieszkałam w domu i jak przyjeżdżałam tylko tak "na chwilę" to wszystko było ok. A teraz to już nie jest tak fajnie. Mieliśmy okazję żeby wynająć dwupokojowe mieszkanko, ale rodzice nas namówili na budowę własnego domu. Przystaliśmy na to i jesteśmy właśnie na etapie dokumentów. Nie wiem jednak czy wytrwamy w domu rodziców do czasu aż wybudujemy swój. Szczerze to trochę żałuję, że nie wyprowadziliśmy się wtedy. Ach...