..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Iskra

U mnie mąż jest tym który ma silną wolę, a że siedzimy w tym razem, to trwamy w tym naszym odkladaniu Wesoly

lisc

no mój też silną wolę ma Mruga

kurcze ja myślę, ze chyba też... ale męczą mnie te pragnienia

Acayra

Mój mąż również niewzruszony w postanowieniu Mruga

Ja z resztą też, ale on zdecydowanie bardziej ma wyrobione zdanie na ten temat

Mirunia

Może będziecie miały więcej szczęścia niż ja, bo zaczynam żałować, że odkładaliśmy. Teraz skoro mój mąż zgodził się na starania, to nie możemy, bo nie mogę wyleczyć infekcji. Wyżaliłam się

Acayra

Trochę się tego obawiam, przyznam szczerze. Że jak już mój wewnętrzny instynkt się obudzi, to ciało zawiedzie... No, ale cóż, przyszłości się nie przewidzi i trzeba być dobrej myśli Mruga

Busola

właśnie co do tego co Acyra powiedziała - znam taką sytuację. Ponad 6 lat od ślubu i bez dzieci. Najpierw odkładali, bo praca, bo za mało zarabiają żeby dobrać kredytu i kupić mieszkanie. A po ok 3 latach przyszły problemy zdrowotne, nie mające nic wspólnego z płodnością, przez które ciąża stała się bardzo ryzykowna. I odkładają dalej, ale problemy są tego rodzaju, że raczej nie ma szans na poprawę stanu zdrowia, prędzej na pogorszenie Smutny

.

lisc

ojej postraszyłyście mnie dziewczyny Smutny

ale szczerze to też sobie myślę, ze różne problemy mogą być zdrowotne albo po prostu będziemy się starać a tu nic i nic i tak zejdą 3 lata Smutny

z tym, że teraz naprawdę chciałabym dokończyć studia i zacząć w zawodzie pracę. no i nie czuję się jeszcze na siłach na taką kompletną zmianę życia... na bycie matką! (mnie chyba tylko "niespodzianka" uratuje

) No i trochę podleczyć się muszę też.

emma

Liść kończ studia i się nie zamartwiaj. Co ma być, będzie. Równie dobrze, można zostać wdowa, wdowcem z dziećmi, można zostać bez mieszkania, pracy, z poważną chorobą. Nie wiadomo co nam pisane. Ważne by wybierać mądrze patrząc na teraźniejszość i bardzo bliską przyszłość. A w reszcie zaufać Bogu.

koszatniczka

o! emma - trafiłaś w sedno Wesoly

to ja się wyżalę: ja nie mam tak jak liść. Patrzę na dzieci jak na zwierzątka - ładne, ale niespecjalnie chce mi się takie pogłaskać. Więcej instynktu miałam w zeszłym roku, jak zdecydowanie odkładaliśmy, teraz włączył mi się egoizm. Tylko widzę jak mąż pyta czy mamy jakieś szanse, jak o dzieciach opowiada...

Mirunia, Busola - dzięki za głos. Mnie takie się przydają. Wesoly

Iskra

jakie zwierzątka

ja jak widzę ładne dziecko to zawsze w żartach mówię do M. "hej, może takie, ukradniemy sobie do domu, nikt nie zauważy"

ostatnio w sklepie jedna dziewczynka mnie niestety usłyszała i zaczęła płakać Laughing

koszatniczka

no nie Iskra - pewnie pomyślała, że jesteś jak ta babajaga z piernikowej chatki!

Iskra

W każdym razie nie chcialam jej nastraszyć, a że dzieci z natury się mnie boją to jak jeszcze usłyszała takie słowa to się nie dziwię że się rozpłakała

koszatniczka

ja tez się nie dziwię

Busola

Koszatniczko, ja też chciałam dziecka zanim jeszcze wyszłam za mąż. Miałam jakiś "instynkt" i potrzebę, a im bliżej było, najpierw do ślubu, a potem do starań tym bardziej rozsądek się włączał i myślenie czy sobie poradzę i czy taka zmiana olbrzymia w życiu dobrze na nas wpłynie czy źle. Ale jak już przyszedł ten moment, to wiedzieliśmy oboje że chcemy się starać o dziecko.

brain

Mam jak busola, choć na razie sie nie staramy, ale czuję jak zmienia sie moje nastawienie i gotowość do roli mamy, raczej spokojnie ewaluuje, ale bywają chwile regresu i obawy czy damy radę, będziemy mieć warunki (sytuacja mieszkaniowa), ale nie wybiegam w przyszłość, starania za minimum rok Mruga