..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Tak, na dowód jest tylko jeden rodzic potrzebny?? To dobrze wiedzieć Wesoly

Ja myslałam, że tez oboje.

strzyga

od 13 r.ż. tylko jeden

Aglaia

Smużka

Ciekawe, czy przed 40stką zdążę.
A na razie cieszę się, że bierzemy kota. Za godzinę jedziemy go zobaczyć. Wesoly

Ja to traktuję bardzo na zasadzie zatkania krwawiącej dziury czymś miękkim i żywym.
Ciekawe, czy potem ośrodek adopcyjny nie będzie się jeżył na widok liczby zwierząt w mieszkaniu, do którego jeszcze chcemy dziecko "dorzucić". Mruga

strzyga

Agłaja, powiem tak: dużo zależy od ośrodka i od sytuacji prawnej dziecka.
Ta tymczasowość jest do 18 r.ż, bo chyba po tym wieku status rodziny zastępczej 'ustaje' (ale nie jestem pewna - tak daleko się nie wgłębiałam, bo wiadomo, ze miłość, którą się darzy dziecko i tak nie ustaje). Dziecko nie ma zmienianego imienia/nazwiska, nie ma zmienianego aktu urodzenia.
Jest zalecenie utrzymywania kontaktów z rodziną dziecka, ale to też zależy od ośrodka. W tv widziałam jakieś straszne problemy, które robili rodzice biologiczni zastępczym, ale tak naprawdę tylko tam.

elusiaczek

Ja bym chciała adoptować kiedyś dziecko, takie 2-3letnie. Zawsze wiedziałam, że byłabym w stanie. Ale mąż chyba nie. Kiedyś go zapytałam, czy chciałby/byłby w stanie adoptować dziecko (niezależnie czy będziemy mogli mieć własne, czy nie), to powiedział, że nie chciałby. Ale to była tylko taka jednorazowa rozmowa. Nie wiem z czego u mnie to wynika, szczególnie teraz, jak już wiem, że możemy mieć własne. Jako rodzina zastępcza, byłabym w stanie wziąć dziecko, które znam, albo z rodziny, (tak jak moi rodzice są rodziną zastępczą dla mojego ciotecznego rodzeństwa).

Smużka

Ja pytałam Wojtka o adoptowane dzieci jeszcze zanim się zaręczyliśmy.
Już wtedy nie miał nic przeciwko, choć wielkiego entuzjazmu nie okazywał.

ika

Mi się wydaje, że to wynika z takiego..hmm.jakby to określić...poczucia, że to nie jego dziecko jednak...nie krew z jego krwi. Przynajmniej w przypadku mojego męża. Zreszta kobiety są jakoś bardziej nastawione na dawanie miłości, bez względu na to czyje to dziecko...taki silny jest instynkt macierzyński.
Facetom trudno nieraz okazać uczucie swojemu dziecku a co dopiero "obcemu".

fresita

mój mąż nie miałby żadnego problemu, z reszta nie wiadomo jak się życie nam uloży Mruga

dzieciaki go uwielbiają i z wzajemnością Wesoly

natomiast brat męża kategorycznie stwierdził, ze nie pokocha adoptusia Smutny

elemka

Uff M nie ma nic przeciwko. Zresztą ostatnimi czasy rozmawialiśmy o tym troszkę. Jeśli nie będziemy mogli mieć swojego brzdąca to adopcja. Elwira mam podobnie. Od zawsze chciałam adoptować jakiegoś dzieciaczka. Nie mam pojęcia z czego to wynika.

buba

elemka

Tak buba. Tylko ja pisały dziewczyny wyżej nie każdy potrafi kochać dziecko nie urodzone przez siebie/małżonkę. U mnie w rodzinie teraz starają się o adopcję. Troszkę zabawy z tym jest. Ale obydwoje są zdecydowani i idą w zaparte Wesoly

buba

Oczywiście, rozumiem. Wesoly

Nie wiem, ja mam czasem tak, że jak widzę gdzieś na ulicy, w tramwaju takiego starszego dziadziusia, to aż czuję takie coś w środku, może to trochę współczucie, ale nie tylko, chciałabym takiego kogoś aż z miejsca przytulić.
Z dziećmi to samo.
Szybko się w ogóle do ludzi przywiązuję.
Chyba nie mogłabym nie pokochać takiego dzieciaczka, którym miałabym się choć jakiś czas zajmować.

elemka

Tak jest. Ale jak dziecko jest tylko ''na chwilę'' u Ciebie to ciężko potem się z nim rozstać.

buba

No niestety.
Dlatego wyobrażam sobie tragedie jakie dzieją się w rodzinach zastępczych, kiedy muszą "oddać" dziecko. Smutny