..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

gam

Po 3-4 tyg abstynencji, przymusowa kumulacja sexu przez 1,5 tyg to nieporozumienie i Starowicza do tego nie potrzeba

koszatniczka

agu!

tzn, to było podskórnie wiadome, ale...

kurczę, smutne!

fiamma75

krówka

ciekawa jestem co na to LMM Wesoly

ale z tym zgadzam sie na bank co Lew napisał.
Jeszcze gorzej jak to sytuacja wymuszona i niechciana a robiona dla zasady wbrew sobie to jest mega budujące. Czy kiedys doczekamy sie prawdy o zyciu w NPR małzeństwie wg KKK...

Itka

Nie dość ze trudno często żyć z NPR to jeszcze trudno zrozumieć potępienie innych metod regulacji poczęć. Tez nie wiem czy nie będę kiedyś zmuszona używać prezerwatyw dla dobra małżeństwa. Ktoś pisał ze ważną jest duchowośći i relacja, tylko ze seks jest przecież częścią tej ostatniej. Zastanawiam się tylko czy jest sens spowiadania się z gumek skoro uważa się je za dobro dla małżeństwa. Trudno chyba wtedy tego żałować i mocno postanowic poprawę. To taki e trochę spowiadanie się dla świętego spokoju. I sama nie wiem jak ja się kiedyś zachwam w takiej sytuacji.

krówka

bez zalu i postanowienia poprawy spowiedz jest niewazna !!!

buba

My nigdy orto nie zamierzaliśmy stosować, teraz jesteśmy w okresie starań o dziecko, to wiadomo - tematu nie ma, póki co z pieszczot się nie spowiadam, nijak nie czuję żeby to był grzech, otwartość na życie mamy 100%, a i tak czasem wychodzi inaczej i tyle. Wesoly

Itka

Wiem krówko.No i właśnie dlatego mam wątpliwości co do sensu mówienia o tych prezerwatywach na spowiedzi. Jak ktoś jest z tym pogodzony i uważa, że przynosi dobre owoce dla małżeństwa.

ika

Jest sens, bo te gumki mimo wszystko mi nie pasują, jakbym miala cykle skok 14dc, to pewnie i by sie dalo bez. Nie pasuje mi to, ze musimy je stosowac i ubolewam nad tym bardzo, ale po spowiedzi nie zakladam od razu ze i tak za dwa tygodnie plodne to bede uzywac. A moze uda sie i nie będę ? Poza tym nie potrafilabym sie z tego nie wyspowiadac. Nie placze po uzyciu gumek, żaluje ze zycie zmusilo mnie do takiego wyboru ale jestem pogodzona.

anquelice

Ika a kiedy masz skok, jeśli mogę wiedzieć? Ogólnie masz takie w miarę regularne cykle, czy w inną stronę wszystkie?

Ja ostatnio ukoiłam swoją duszę u księdza, do którego poszłam w piątek. Ogólnie to na rozwiązanie mojego problemu szukałam pomocy przez dobre 2 miesiące, bo:
- raz Księdza nie było w kancelarii, bo Kolęda
- raz nie było, bo zjazd proboszczów
- raz nie było, bo coś tam
- raz ja nie mogłam

I w końcu się zdenerwowałam, poszłam jak małe dziecko prawie płaczące do pierwszego lepszego Kościoła w mieście do konfesjonału. I powiem Wam, że ksiądz super. Opowiedziałam o tym, że narzeczony nie widzi problemu w gumkach, ma szersze sumienie niż ja itp, itd. Ksiądz odparł, że jego matka miała ten sam problem z ojcem. Ale powiedział, że nie ma o co robić pretensji, nie można stawiać sprawy na ostrzu noża, lepiej się nie kłócić, zostawić go przecież też nie zostawię, bo to mój narzeczony. Powiedział, że jego matce zajęło to kilkanascie lat, ale przekonała ojca. taki był naprawdę ludzki. Zapytałam co mam zrobić, jeśli się okaże, że to ja jestem słaba i nie dam rady. Powiedział, żeby dużo rozmawiać z ludźmi, którzy też stosują npr, duzo z nimi przebywać. No to rozmawiam i przebywam Very Happy

Itka

Ika to było takie luźne i ogólne zastanowienie. Niekoniecznie o Twojej sytuacji bo każdy sam to rozważa w sumieniu. Ale dzięki że napisałaś, przynajmniej człowiek wie że nie tylko on ma podobne dylematy. Mnie na razie to nie dotyczy, bo jestem w ciąży. Jednak myślę że mimo wszystko trudno się spowiadać z czegoś co wydaje nam się dobre dla naszego małżeństwa. I taka spowiedź może i ma sens ale tylko ze względu na oficjalne nauczanie, a nie na zrozumienie że faktycznie robię źle. I tu jest ta wątpliwość. Mi się wydaje że może też czułabym żal ale nie z powodu tego że robię źle, ale z tego że nauka KK jest jaka jest i ja nie potrafię temu sprostać. I trochę mi się nie podoba taka motywacja, takiego strachu przed potępieniem za coś czego nie rozumiem czemu jest takie złe.

ika

anquelice skok zwykle po 20dc ale miewam cykle, ze wcześniej. jeszcze nie uzbierałam 12 cykli od powrotu płodności po porodzie, więc nie mogę wydłużyć sobie pierwszej fazy. Kp, budzenie w nocy przez dzieci też nie sprzyjają pomiarom, do tego po porodzie zepsuła mi się 3 faza, która jest bardzo krótka...
Czytając co zacytowała agu Lwa Starowicza stwierdzam, że to właśnie z nami jest wszystko w porządku, bo nie było jeszcze takiej sytuacji, żebyśmy wytrzymali dłużej niż półtora-dwa tygodnie już skacząc sobie do gardeł. Trzy tygodnie po porodach były ledwo co wymęczone. Dlatego też przy moich obecnych cyklach ja innej opcji dla nas nie widzę, tak jak jest teraz jest dobrze Wesoly

anquelice

Ale ika ja na Twoim miejscu postąpiłabym tak samo, przecież nie będę stała z boku i oglądała jak mi się małżeństwo sypie. Tylko, że łatwo się mówi, bo ja npr jeszcze nie stosuję. A macie też tak, że problem z npr, czy to zamartwianie seksualne niszczy Wam inne sfery życia? Ja na przykład tak się skupiłam na tym problemie, że zaniedbuję wszystkie inne obowiązki, martwię się, jestem jakaś nieobecna i tak dalej. Powinno być właśnie tak, że to szabat jest dla człowieka a nie człowiek dla szabatu.

ika

Dlatego ja się nigdy tym nie zamartwiałam i nie mam zamiaru. Było jak było, próbowaliśmy...wiele razy z tej wstrzemieźliwości na siłę albo wywalałam męża z sypialni, chociaż oczywiście chciałam tego co on, albo ryzykowaliśmy za bardzo..wtedy to miałam wyrzuty sumienia. Po paru miesiącach takiego szarpania się, jakbyśmy czytali w swoich myślach, obydwoje uznaliśmy, że tak dłużej nie można i bez zamartwiania się i roztrząsania przeszliśmy na FAM.

Nie ma co się zamartwiać wcześniej, trzeba myśleć tu i teraz. Podejmujecie wyzwanie, postanówcie, ze spróbujecie i tyle. Dla mnie te 7 lat temu to co teraz pisze było nie do pomyślenia. Ale trochę czasu minęło, zobaczyłam, ze nie działa to tak jak inni wciskają, a nawet jeśli wiedziałam, ze nie jest zawsze kolorowo myślałam, że ja to co innego i dam radę. Może i bym dała na siłę, ale mąż nie da, a wywalanie go na kanapę rzucając epitetami (inaczej nie zrozumie) jest śmieszne i tragiczne za razem. To nie dla nas i tyle. Każdy musi dojrzeć do pewnych decyzji, trzeba tylko pamiętać o tym co napisałaś o szabacie i kierować się własnym sumieniem.