..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Cera

Ja też jestem zdania, że kobieta jak najbardziej poradzi sobie z urodzeniem dziecka sama.

Gagusia

A ja właśnie przeczytałam artykuł, który Wam wklejam poniżej, mówiący o tym, że dla kobiety poród w domu owszem jest korzystniejszy, ale śmiertelność noworodków jest w porównaniu z porodami w szpitalu wyższa. Mimo, że planowane porody domowe dotyczą ciąż znacznie niższego ryzyka i teoretycznie powinny się z nich rodzić wyłącznie zdrowe dzieci.
I nie jest to jakieś pitu badanie, tylko metaanaliza.
Tak więc pozostaję zwolenniczką porodów szpitalnych, bo naprawdę mój pocięty tyłek to jest nic w porównaniu z ewentualnymi powikłaniami u mojego dziecka.

buba

Też czytałam o tym znacznie większym odsetku zgonów noworodków i w stu procentach zgadzam się z Tobą Gagusia.
Bardzo prawdopodobne, że gdyby moja moja mama rodziła w domu (miałam owiniętą pępowinę wokół szyi, a nic nie zapowiadało, że coś będzie nie tak, poród trwał sobie chyba z 3h i dopiero zaczęło coś iść nie tak), to nie byłoby mnie na tym świecie.
To chyba wystarczający argument, mocnieszy niż wszystkie inne.
Czasami liczą się sekundy i na dojazd do szpitala na salę operacyjną czasu już nie starczy.
Ja w życiu nie podejmowałabym takiego ryzyka...

Cera

Ja na to patrze z innej strony. Czasami jest tak, że mimo, że jesteś w szpitalu i tak jesteś sam jak palec i jesteś zdana tylko na siebie- w zależności od tego na jaki personel trafisz.

Z drugiej strony na to patrząc, macie rację, choć gdybym miala wybór to chciała bym rodzic w domu.

To samo dotyczy się klinik typu Esculap, gdzie jeśli wszystko jest ok, jest wychwalany ale jeśli coś jest nie tak... wysyłają do szpitala a szpital nie chce przyjmować tłumacząc się tym, że jeśli ktoś zdecydował się rodzic tam wie na co się decyduje ...

bakteria

Maria

Kiedy zaczelyscie sie bac porodu? A moze ktos sie wcale nie bal?

milunia

od pierwszej bolesnej miesiaczki Laughing

wiem, wiem... to pytanie do ciężarnych, juz się zmywam

kajanna

walecznaS

Pierwszego to się bardzo nie bałam, nie wiedziałam, co mnie czeka Mruga

przy drugiej ciąży, w dniu, gdy wyszły mi 2 kreski powiedziałam do męża "jejku, jeszcze urodzić trzeba będzie Przestraszony

" a później to ciągle mu jęczałam, że się boję porodu.

szarotka

bo ja wiem....
boję się tylu rzeczy, że na to nie ma miejsca...
Jak będzie już donoszona mała to pewnie zacznę.

strzyga

hmmm... w czasie ciąży ciągle coś się działo, więc nie miałam czasu się bać Mruga

więc jak już się ustabilizowała sytuacja z pracą, rodzinką, obroniłam się, to zaczęłam się tak na serio bać porodu, czyli na jakieś 3 dni przed

a tak marudzenie Fizykowi, że się boję, to chyba niecały miesiąc przed. Mruga

Nana

A ja chyba wcale się nie bałam. Z natury jestem optymistką i nie pozwalałam sobie siebie samej przerażać jakimiś strasznymi wizjami. Ciążę przeżyliśmy bez żadnych zakłóceń, więc nie miałam czym się martwić. A to, że cały czas był przy mnie mąż (zarówno przy porodzie, jak i kilka tyg wcześniej, kiedy odstawiał browarka, bo a nuż się zacznie, a on musi być w pełni kontroli) dało mi tyle siły, że już naprawdę nie miałam kiedy się bać.

Cera

Frejda

Ja też się w ogóle nie bałam, przeszłam dobra szkołę rodzenia.

Karafka

od kiedy wiem, ze jest znieczulenie to sie nie boje

nie, no mam stracha, mimo ze jeszcze w ciazy nie jestem Laughing