..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dracena

Tylko że, wydaje mi się, że wiele problemów może wiązać się z tym, że kobieta w stresie reaguje zupełnie inaczej niż gdyby reagowała wiedząc, że ma czas, nikt nie nakrzyczy, nie zmieni się zaraz położna.
I czy dużo interwencji medycyny nie jest spowodowana przez interwencje medyczne?
A to zwiększa ryzyko komplikacji?

Widzisz, ja w szpitalu ostatnio byłam w głębokiej podstawówce... i to jest dla mnie kosmos, inny świat. A w nowym miejscu zawsze potrzebuję dłuższej chwili, żeby się zaaklimatyzować. Wesoly

juka

Gagusia

osobiście jestem za poprawieniem warunków rodzenia w szpitalach, tak żeby było mniej stresująco. co zresztą powoli się dzieje. są przecież szpitale, w których w ogóle lekarz nie uczestniczy w porodzie, tylko położna i mało kto zawraca rodzącej głowę, chyba, że coś się złego dzieje.
dla mnie to prawdę mówiąc było coś w rodzaju rozrywki, jak ktoś zajrzał i o coś pytał, bo w gruncie rzeczy to czekanie na kolejne skurcze i rozwieranie szyjki było nieco... nudne

. a potem, jak już były skurcze parte, to mógł tam sobie stać pułk wojska, bo wtedy liczyło się tylko to, co dyktowała położna - jak "odetchnij" to odetchnij, jak "przyj" to przyj... co mi za różnica, kto tam jeszcze był?
pomijam już zupełnie to, że w szpitalu można dostać znieczulenie, co niewątpliwie jest miłe i zdecydowanie redukuje stres Very Happy

ale ja oczywiście jestem zawodowo wypaczona

i chyba mam nieco bardziej przyziemne zdanie na ten temat

juka

w sprawie stresu: ból oczywiście też jest stresem , ale jakoś nie miałam wrażenia że w domu bolało by mniej

. we mnie stres wywoływała przede wszystkim nadmierna ilość bodźców - światło, rozmowy, trzaskanie drzwiami, zapachy itd. byłam bardzo skupiona, tak instynktownie, na tym co się dzieje, skurczach, oddychaniu itd. te wszystkie rzeczy wokół mnie, miałam wrażenie, bardzo zakłocały poród. no i nadmierna ilość ingerencji medycznych w prawidłowo przebiegający proces - dobrze, że maż mnie bronił Laughing

fiamma75

Przychylam się do juki.
We własnym otoczeniu człowiek czuje się swojsko, bezpiecznie a skoro znieczulenia i tak nie dają, to po co rodzić w szpitalu?
PS. Samochodem do szpitala mam 5 min. wliczając w to cvzerwone światło. Tak abrdoz chciałabym móc rodzić w domu.

silije

Decyzja o podróży samochodem jest statystycznie dużo bardziej niebezpieczna, a podejmujemy ją niemal codziennie, za nasze dzieci też.

I w szpitalach przy porodzie umierają noworodki i kobiety. Brytyjskie statystyki mówią, że częściej. Kilka dni temu w Ostrzeszowie, rodzinnym mieście mojego męża, był poród z użyciem kleszczy. Pękła macica. Nie przeżyła ani matka ani dziecko Sad

Jedna moja znajoma miała dziecko zakażone szpitalną bakterią Klebsiellą - przeszło ciężką sepsę, cudem przeżyło.
Mój lekarz, mądry położnik, nazywa sztuczną oksytocynę "środkiem dzieciobójczym", bardzo często powoduje niedotlenienie. W domu nikt jej nie poda, a w szpitalu - "Oksytocyna dla tej pani, bo mi się dyżur kończy".

Spośród kilkudziesięciu znanych mi z relacji i ze słyszenia domowych porodów nie zdarzyła się ani razu sytuacja groźna dla życia, choć kilka razy trzeba było pojechać do szpitala, zwykle z powodu "braku postępu".

Sprawa sprzątania rzeczywiście nieco zabawna. Mój mąż po prostu zwinął do worka na śmieci rozłożoną na podłodze folię malarską ze stertą gazet i tyle było wielkiego strasznego sprzątania

No i jeszcze zakopał łożysko w ogrodzie, bo tak najprościej. Mój mąż jest teraz największym zwolennikiem porodów domowych w okolicy Laughing

więc na pewno go to nie przeraziło.

Myślałam także o dziecku, aby miało dobry start w życie - w domu uniknęło:
1. wpychania do nosa i buzi cewnika, odśluzowało się samo
2. zakraplania oczu azotanem srebra przeciw chorobom wenerycznym
3. bolesnego zastrzyku z witaminą K
4. zaszczepiony był w czwartej dobie, więc miał przynajmniej czas na adaptację na świecie, zanim dowalili mu szczepieniem
5. rozdzielenia ze mną choć na chwilkę w najważniejszych godzinach po urodzeniu
6. szpitalnych opornych bakterii
7. mycia pod kranem, na co z przerażeniem reagowały niegdyś moje nowonarodzone córeczki
To mogą być naprawdę traumatyczne przejścia dla noworodka Sad

silije

Chyba już teraz mogę wstawić linki:
To relacja w wersji rozbudowanej(1 link) i skróconej (2) gdzie są tez inne piękne historie
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
I zdjęcia
[link widoczny dla zalogowanych]

kukułka

a ja nie wiem czemu sie nie boje szpitala. czuje sie tam bezpiecznie Wesoly

naprawde. przed ciaza chcialam rodzic w domu, w ciazy zmienilam zdanie i poszlabym rodzic w szpitalu nawet gdybym miala wzrok OK ciaze bez komplikacji itd.
i mam zdanie podobne do Gagusi. w sumie nie wiem czemu, bom przeciez nie lekarz.
juka, mozesz przyblizyc to o uciekaniu i fenoterolu? bo nie rozumiem (albo ciazowe zacmienie umyslu, albo pozna godzina)
pojawil sie temat wspolzycia po porodzie. ktos wie, ile czasu po cc mozna wspolzyc?
a znacie przypadki porodu domowego przy wadzie wzroku? i ewentualnie jak duza to byla wada?

fiamma75

Silije, bardzo sympatyczne zdjęcia i jaki duży chłopak

Dracena

abeba · Gość

u mnie też jest szpital w zasięgu 5 min drogi (liczac z zejściem schodami z 3p. i włączeniem sie do ruchu z podporzadkowanej). I wiecie co - dowiedziałam się że tam nie ma oddziału noworodkowego (ciekawe czy respirator noworodkowy mają chociaż), więc kazdy zagrożony maluch jedzie karetką do Warszawy (a ta droga bynajmniej nie zajmuje 5 min

). Do tego podobno nie mają także anestezjologa na etacie wiec o znieczuleniu bez dużej opłaty można pomarzyć. Obecność ojca jest płatna i zdaje sie niedozwolona na nocnych dyżurach.
Jak tak sobie pomyślę, to jaki poziom bezpieczeństwa oferuje ten szpital?!? Co tam jest takiego, czego nie ma w domu? bo na pewno nie neonatolog.... tylko słynna oksytocyna, po której zastosowaniu muszą w iluś % robić cc bo blokują naturalny mechanizm.
Też bym chciała poznać dane nt. ile % komplikacji przy porodach wynika z wczesniejszych interwencji medycznych, ergo nie wydarzyłoby sie gdyby poród nie był szpitalny.
Już się boję.... ja jestem takim strachulcem, że zemdleję jak tylko mi wbiją wenflon na dzień dobry. Zresztą, ogólnie mam zwykle opinię trudnego przypadku i opornej pacjentki - nie chciałabym by mnie tak traktowano narażając życie dziecka, bo poród skońcyłby sie przypięciem mnie pasami do łóżka.

juka

kukułka

dzieki, juka, ale z drugiej strony skurcze mi sie pojawily przy stresie i od tego sie wszystko zaczelo.....
co do szpitala, tez tak mysle Dracena. ze tu pomogly mi doswiadczenia z podtrzymaniem ciazy
ale bylam w szpitalu 7 lat temu na operacji nosa. wspominam tez bardzo milo