..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

dorotkl

Juko, też się zgadzam z Twoimi słowami!! Ale wiem, że nie po to umiem rozpoznawać swoją płodność żeby ją lekceważyć... Wiem też, że dziecko nie byłoby końcem świata, ale nie jesteśmy na to teraz jeszcze gotowi... Chociaż, jak piszesz, jeśli Bóg uważa że jednak jesteśmy gotowi i da nam dziecko właśnie teraz to się przystosujemy Mruga

Wiem, że my patrzymy na życie bardzo po ludzku, Bóg widzi to inaczej i wie co dla nas najlepsze Wesoly

Cała moja sytuacja w życiu teraz utwierdza mnie, że jeśli Mu nie zaufam to jestem przegrana! Ale to już inna historia Mruga

Po prostu po mojemu powinniśmy odkładać bo nie damy na razie rady... A chciałabym być bardziej wolna w tej kwestii... Teraz odkładam bo muszę, a chciałabym odkładać bo chcę Wesoly

Niania

a umnie nie wie

w ps-ie. taka otwartosc na dziecko bez planowania nie jest tez "wolnoscia i swoboda" przynajmniej nie powinna byc

Aniąt

juka, pytanko: 100% otwartości, czyli działamy, kiedy chcemy, czy jednak omijanie największej płodności?
Podziwiam w każdym razie, ja jestem osobą lubiącą mieć poczucie, że panuję nad sytuacją (oczywiście nie zawsze się udaje).

juka

micelka

Dla mnie zachowywanie zasad NPRu wcale nie oznacza, że nie zostawiam Bogu możliwości ingerencji.

Maria

Aniąt

juka, pytanie do Ciebie (jeśli można Wesoly

)

juka

największą omijamy ale tak "na oko", bez wyznaczania faz - częściowo dlatego, że tak akurat wychodziło do tej pory, a częściowo dlatego, ze mój mąż nie jest pewien czy powinniśmy całkowicie zaprzestać kontroli nad tą sprawą. efekt kompromisu, jednym słowem - ale pomału się przekonuje do mojego punktu widzenia, bo widzi jego dobre owoce

novva

juka

hmm, u nas "na oko" to się zgadza mąż, ja raczej jestem za całkowitym oddaniem sprawy w ręce Pana Boga. w każdym razie, rezygnacja z obsesyjnej kontroli zdecydowanie nam służy pod każdym względem, mimo tego że różne obawy pozostają oczywiscie.

novva

Tak, zrozumiałam.
Nie sądzę, żeby u nas kontrola była obsesyjna. Mój mąż najchętniej darowałby sobie po prostu ten cały - jak to określa - "chrzaniony NPR" (excusez le mot) i poszedł na pełne zaufanie. Ja - czasem mam zaufania więcej, czasem mniej, a przez to jest właśnie ta huśtawka. Czasem godzę się na ryzyko, bo czuję, że dobro naszego małżeństwa tego wymaga. Chciałabym mimo wszystko zaczekać z większym otwarciem się na dziecko do chwili ustabilizowania się (względnego) mojej sytuacji zawodowej - w tym momencie zajście w ciążę byłoby dość nieodpowiedzialne. O ile w ogóle jeszcze będziemy mogli mieć dzieci...
Zasadniczo więc nie chcę zrezygnować z obserwacji, choć czasami rzeczywiście ręce opadają, bo przecież wiadomo, że nie można mieć 3 lub więcej tygodni stałej płodności w cyklu, ale mój organizm nie pozwala na wyznaczenie tych dni, które są względnie "bezpieczne". Ostatnio nawet z wyznaczeniem III fazy miałam kłopot. Przepraszam za OT, gryzie mnie ta sprawa po prostu.

Dona

ja chyba nie zniosłabym tej comiesiecznej "obawy", (raczej niepewnosci) , czy aby nie jestem w ciąży..

dziwne to, ale chocby z tak prozaicznego powodu jak wypicie alkoholu, połkniecie tabletki na migrene czy innego lekarstwa i wielu wielu innych rzeczy, których nie robiłabym będąc w ciąży...(lub strajac sie)

walecznaS