..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

channel

Dzisiaj zbaraniałam

.
Byliśmy u bratanka męża na urodzinach - mały skończył 5 lat. Jak zbieralismy sie do wyjścia przybiegł i prosił żebyśmy jeszcze zostali. Tłumaczę że ciocia musi iść bo na jutro ma ugotować zupkę. A on na to że on też chce zupkę. Bratowa męża - że przecież dzisiaj jadł na obiadek zupkę a odpowiedź dziecka mnie ścieła "tak - chińską- a ja takiej już nie chcę i nie lubię".
Więc puenta taka: słoiczki są super, bo zawsze można dzieci karmić "zupkami chińskimi".

pinky

Gagusia

kukułka

zupki chińskie? ratuuuuuuuuuuuunku

A propos wyrodnych matek.... [link widoczny dla zalogowanych]

Karafka

5 latek jak raz zje to nic mu nie bedzie Cool

kukułka

Ale on chyba w kółko te zupki jadł - tak wynika z kontekstu.

Karafka

ano fakt

Karafka

fresita

u nas nie ma

Karafka

nazywaj sie Alete

strzyga

moja kolezanka tez tak jadla te chinskie zupki od dziecka

W kwestii jedzenia mnie ostatnio jedna babka po prostu zabila swoja rozumnoscia. posprzatalam w mieszkaniu i zawsze na koniec dostaje cos do jedzenia. daje mi chleb i bialy ser. chce posmarowac, patrze, a na nim juz pieknie plesn kwitnie. pokazuje jej i mowie, ze splesnialy juz, a ona do mnie "to tylko to" i robi zdzwiona mine dlaczego nie chce jesc. zawolala corke, po czym obie ustalily ze data waznosci na opakowaniu jeszcze nie minela, wiec dobry i zobily z nim kanapki dla dzieci...

ale ogolnie szkoda mi tych dzieciakow. wszystkie chowane na zasadzie "poplacze, poplacze i przestanie". Smutny

Ja sprzatam jakies 3-4 godziny i te dzieci ciagle tam wyja, a matka jak ma po drodze, to nawet powie zdanie do dzieciaka, czy da cos, zeby sie zamknelo i idzie dalej, a jak nie, to dzieciak dalej placze i nikogo to nie obchodzi...

Edwarda

juka

kukułka

a ja mam kaca moralnego. moje dziecko do tej pory besz problemu zasypialo po jedzeniu na rekach, nioslam do lozeczka i Krzys spal dalej. przed noca jedzenie bylo dlusze, woiecej tulenia, taki rytual, a w dzien tez duxzo na rekach, duzo kontaktu dotykowego. no i od 2 dni sie wycwanil i zasypia na rekach, a zaniesiony do lozka budzi sie i placze. za kazdym razem go bralam, od nowa piers itd, ale tylko gorzej. wczoraj usypianie zamiast godzibe trwalo 4, choc widac bylo, ze zmeczony. i dzis w koncu zostawilam go w lozeczku, jak sie zbudzil i plakal. po ok 2-3 min przestal, w koncu zasnal, ale ja sie czuje podle. jak wyrodna matka. jestem sama w domu, tak plakal od rana, ze nie mialam kiedy zjesc i herbaty zrobic, nawet wyjscie do wc to problem. nie dzialalo nawet polozenie go obok mnie. na rece, najesc sie, wyciagnac mu piers z buzi i spac na kolanach. w nocy to samo. wiec zostawilam go, w koncu zasnal, ale ja ma wyrzuty,z e jetsem wyrodna matka, ze on pomysli, ze juz go nie kocham, nie spelnie jego potrzeb i ze go zostawilam, jk w szpittalu.
to nie moja wina, ze on musial byc w szpitalu, ale ja do tej pory mam to poczucie winy, tym bardziej, ze po nowym roku znow idzie na 2-3 dni na badania przed druga operacja. czuje sie winna, bo wiem,z e mnie potrzebuje, chce by czul sie kochanyi bezpieczny, ale z drugiej strony chce chocby moc w spokoju zjesc czy isc do WC nawet jak jetsem sama w domu. czuje sie wyrodna, chce zaspokoic jego potrzeby, by czul sie kochany, ale nie wiem, gdzie jest granica. i co on czuje jak tak lezy i placze. wyglada rozpaczliwie, serce sie kraje. pomozcie mi to jakos sobie poukladac Smutny

darus

każde płaczące dziecko wygląda rozpaczliwie. jeśli zaspokajasz jego potrzeby - jedzenie, przytulenie, higiena, przytulenie...nie czuj sie winna. tzn. to jest naturalne, że tak się czujesz, ale jedyne co możesz zrobić to po zorientowaniu się, że jest na pewno zdrowy, a to tylko marudzenie, to przeczekaj...
on nie pomyśli, że go nie kochasz! mnie udało się tak przy dwójce dzieci.

druga opinia jest taka, że dziecko do czwartego miesiąca nie przyzwyczai się do zasypiania w ramionach... ja przy trzecim dziecku tego sie trzymałam : mała płakała non stop, zasypiała na rękach czasem na 15 minut, ja nie miałam czasu zjeść, pójść spokojnie do wc...bywały dni i noce, że spedzałam z nią każdą minute. od piątego m-ca stopniowo przyzwyczajałam ją do samodzielności. wszystko się udało! przesypiała sama cała noc w swoim pokoju, bez płaczu i budzenia się, czy marudzenia za mną.

a tak prawdę mówiąc, to takie uczucia towarzysza macierzyństwu! raz rozpacz, że coś źle robię, a za chwilę ogromna radość, że jest tak pięknie!! Wesoly