..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

milunia

Dopuszczam taka myśl, że moje nastawianie się zmieni, bo nie będę chciała trwać w nieważnym małżeństwie, więc chyba jest ważne

Aniąt

jeszcze dodam, że pragnienie dziecka wiąże się u mnie z pragnieniem przeżycia znowu tego, że ono we mnie jest, przytulania, karmienia...

juka

szpaczek1

My też od dłuższego czasu o tym myślimy- za 2 lata 30 i warto podjąć tą decyzję... ale przyznam się że jak ma na zimno podjąć decyzję, że teraz i tutaj to:
a) się boję, że w ogóle się w macierzyństwie nie odnajdę i generalnie przestanie mi się podobać, a kroku w tył się nie da zrobić i co wtedy powiem dziecku i jak spojrzę w lusterku??
b) i po drugie w ogolę nie czuję potrzeby/instynktu posiadania dzieci:(

I żeby się zachęcić staram się myśleć właśnie dlaczego ludzie mają dzieci... i z tego co widzę to są dwie przyczyny: racjonalna (ten wiek, lepszego momentu nie będzie), bo są takie słodkie.

Jak pierwsza mnie odrzuca bo mam wrażenie że dziecko to taka kolejna rzecz jak dom, samochód....., tak drugiej nie zrozumiem bo mój instynkt wziął urlop.

Kiedy ja sama sobie stawiam pytanie: dlaczego chciałabym mieć dziecko, to przyznam się że zaczynam myśleć o życiu- jakie ono faktycznie jest. I wiem że wiele osób ze mną się pewnie nie zgodzi, ale według mnie w życiu jest o wiele więcej momentów smutnych/ trudnych/ kiedy nie chce ci się już żyć... niż takich pięknych, do których wraca się wspomnieniami. I nie wiem czy chce żeby moje dziecko musiało dokonywać takich wyborów, przeżywać takie wątpliwości jak ja. Z drugiej strony na tym właśnie polega życie.

Co ciekawsze wiem, że żyje w "dobrych czasach" - nie żyłam w czasie wojny, czy też PRL.

Jest taki film "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową"- nie oglądałam filmu, ale dla mnie chyba życie właśnie czymś takim jest. Mam duże opory, przed skazywaniem kogoś na życie. Chyba sama nie jestem wstanie podjąć takiej decyzji...

Ostatnio jak myślałam, o tych moich uzasadnieniach dlaczego nie chce mieć dziecka doszłam do wniosku że jednak pojęcie "cywilizacja śmieci" jest bardzo dobrym określeniem tego co myślę.

Ale powiało pesymizmem Laughing

bo tak na co dzień jestem wesołą osobą!! tylko nadmiernie myślącą

I liczę że wpadnę a ciężar decyzji spadnie z moich ramion

Ostatnio znalazłam wypowiedź, że móc począć dziecko, urodzić je i później trzymać w rękach dają wrażenie/świadomość zwycięstwa nad śmiercią.

Aniąt

szpaczku, też nieraz myśłałam i myślę, że powołując dzieci do życia niestety skazujemy je też na ból, smutek, strach. Ale z drugiej strony: zachody słońca, miłość, piękno - warto to komuś pokazać i przekazać.

Niania

wobec tego powinnam była się powiesić nie płodzić

Bystra

Dygresja w stronę szpaczaka.

Życie jest TRUDNE, taka jest prawda. Jak się ją zaakceptuje, to ten fakt traci na znaczeniu, po prostu masz inną normę.

Życie jest TRUDNE i właśnie dzięki temu jesteśmy w stanie się rozwijać, bo stawia nam wyzwania, a wtedy podejmujemy NOWE działania. Jakby było łatwe, to byśmy nie mieli poczucia osiągnięcia celów, przezwyciężenia trudności, rozwiązania problemów, uczynienia świata choć odrobinę lepszym.

Polecam książkę Scotta Pecka "Droga rzadziej wędrowana", kopalnia mądrości jak dla mnie.

milunia

Nianiu, ale czemu powiesić od razu, ja również być może bardziej niż inni dostrzegam cienie życia, jakoś nie pociesza mnie fakt, że dzięki trudnościom jesteśmy się w stanie rozwijać. Jednak myślenie o tym że nie chcemy komuś przekazać drogą płciową śmiertelnej choroby życia, nie oznacza że sami od razu chcemy się zabić Mruga

Ja rozumiem doskonale obawy Szpaczka. Też mam podobne odczucia.