..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Niania

yonkaa- z tym mogę się zgodzić Wesoly

mateola

Niania

pewnie że na dawniu i braniu Wesoly

ale branie nie może być w 99% a dawanie tylko w 1%

Dona

[link widoczny dla zalogowanych]

Juz kiedys chyba wklejałam tekst w podobnym stylu..
przeczytajcie prosze, godne podkreślenia zdania pogrubiłam.....

Gradacja problemów moralnych w okresie wstrzemięźliwości

Akt małżeński przestaje być święty, nie wyraża pełnej miłości, daru z siebie, jeżeli zostaje świadomie pozbawiony płodności. Nauka Kościoła jasno określa, że konieczne jest, aby akt małżeński „zachował swoje wewnętrzne przeznaczenie do przekazywania życia ludzkiego” (HV 11). Nie może być ubezpłodniony, ani stale (np. sterylizacja), ani czasowo (np. prezerwatywa) (por. HV 14). „Odrzucić również należy wszelkie działanie, które — bądź to w przewidywaniu zbliżenia małżeńskiego (np. pigułka hormonalna, szczepionka), bądź podczas jego spełniania (np. stosunek przerywany), czy w rozwoju jego naturalnych skutków (np. spirala wewnątrzmaciczna) — miałoby za cel uniemożliwienie poczęcia lub prowadziłoby do tego”(HV 14). Tego typu działaniem są także różne sposoby zaspokojenia seksualnego praktykowane zamiast stosunku seksualnego, który w przewidywaniu małżonków prowadziłby do poczęcia dziecka.

Nauka Kościoła pod względem doktrynalnym została jasno zdefiniowana, ale wymaga równoczesnych dopowiedzeń pastoralnych ważnych dla małżonków – praktyków, jak i dla ich duszpasterzy. Gdy omawia się problemy natury seksualnej związane z lękiem przed własną płodnością nie można ich wszystkich wrzucać do tego samego worka. Brak subtelności owocuje dużymi napięciami w pożyciu seksualnym, własnie u tych, którzy szczerze chcą, ale nie zwsze potrafią, zachowywać naukę Kościoła.

W dzisiejszych czasach, gdy presja niechrześcijańskiej kultury idzie w kierunku masowego stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych a nawet i aborcji, bardzo ważne jest, aby małżeństwa katolickie, które nie umieją sobie poradzić ze swoją seksualnością w okresie wstrzemięźliwości seksualnej zdawały sobie sprawę, że zachowania antykoncepcyjne różnią się od środków antykoncepcyjnych a te różnią się od działań wczesnoporonnych i aborcji. Choć wspólnym mianownikiem tych metod jest dążenie do nie urodzenia się dziecka, to aborcja, spirala wewnątrzmaciczna, antykoncepcja hormonalna, prezerwatywa lub pieszczoty doprowadzające do orgazmu bez odbycia stosunku seksualnego znacznie się od siebie różnią.

Wszystkie te grzechy są sposobami uniknięcia urodzenia dziecka, ale z racji tego, że się znacznie różnią od siebie wymagają też innego podejścia do grzeszących małżonków. Jedne z nich wyprowadzają małżonków poza kulturą katolicką, drugie wprowadzając w tę kulturę mniejsze lub większe zamieszanie. Jednym grzechom duszpasterstwo Kościoła kategorycznie się sprzeciwia (im są bardziej powiązane z aborcją i nie do pogodzenia z chrześcijańską wizją ludzkiego ciała). W stosunku do innych jest bardziej wyrozumiałe. Toleruje je nasilając troskę o doprowadzenie małżonków do dojrzałości na drodze stopniowego postępu w świętości. Do tej drugiej kategorii grzechów należą właśnie silno rozbudzające pieszczoty doprowadzające małżonków do orgazmu (w niektórych szczególnie trudnych sytuacjach prezerwatywa). Ponieważ omawiana materia jest bardzo delikatna wymaga bardzo subtelnej analizy i oceny moralnej. Żeby jej dokonać trzeba umieścić problem w szerszym kontekście.

Pieszczoty cielesne doprowadzające do orgazmu bez odbycia stosunku seksualnego mają w sobie dużo elementu spontaniczności, charakteryzują się łatwością przekroczenia cienkiej granicy, poza którą nie można już zatrzymać narastającego podniecenia. Ich podjęcie nie niszczy płodności kobiety, nie wywołuje wczesnego poronienia. Takie zachowania antykoncepcyjne są naturalną pokusą i słabością małżeństw, które są wierne fundamentalnej kwestii, jaką jest nie stosowanie żadnych środków antykoncepcyjnych.

W porównaniu z zaawansowanymi pieszczotami zgoda na użycie prezerwatywy jest przekroczeniem kolejnego progu. Już sama decyzja jej użycia powoduje, że zanim się ją zastosuje trzeba przedtem ją kupić, zgromadzić jej zapasy. Prezerwatywa i inne srodki antykoncepcyjne wprowadzają w pożycie małżeńskie element dalekosiężnego przewidywania i planowania grzechu. Decyzja ta nie rodzi się pod wpływem chwili, impulsu, ale jest podjęta z namysłem, staje się wybraną i zaplanowaną opcją życia. Małżonkowie już bardziej świadomie decydują się zbudować barierę między sobą, która osłabia więź między nimi, wytwarza pewien dystans . Dokonują swoistej inicjacji w świat nie słuchający Boga.

Pigułka antykoncepcyjna jeszcze skuteczniej wprowadza w niechrześcijańską kulturę. Rodzi konieczność regularnego jej stosowania, powoduje zagrożenie zdrowia a nawet ryzyko wywołania wczesnego poronienia. Decyzja ta wiąże się z zasadniczymi wyborami życiowymi, które szybko i skutecznie zmieniają mentalność człowieka. Jeszcze poważniejszy wymiar moralny będzie miał wybór spirali wewnątrzmacicznej, pigułki „po stosunku” lub aborcji.

Decyzję jednoznacznego odrzucenia takich środków antykoncepcyjnych przez małżeństwo trzeba szczególnie uszanować i docenić. Gdy idą wytrwale „wąską drogą zbawienia”, a na tej drodze nie radzą sobie z panowaniem nad własnym ciałem i z tego powodu się nadmiernie rozbudzają, muszą mieć poczucie zrozumienia dla tego typu trudności. Porażki w tym wymiarze nie mogą być automatycznie obciążone rangą grzechu śmiertelnego.

Pozorna ortodoksja wyrażająca się w jednoznacznym formułowaniu surowych osądów moralnych wobec zachowań antykoncepcyjnych nie pomaga dojrzewającym do świętości małżonkom znaleźć się w ramach katolickiej kultury współżycia seksualnego. Brak wyrozumiałości w tym obszarze naznacza naukę Kościoła niepotrzebnym rygoryzmem, akurat tam, gdzie trzeba być szczególnie delikatnym wobec słabości tych, którzy starają się wbrew olbrzymim naciskom świata budować kulturę katolicką, i pomimo swoich słabości wiernie trwają przy Bogu.

Duszpasterze muszą sobie zdawać sprawę, z tego, że życie zgodne z cyklem płodności kobiety przestaje cieszyć, gdy moralny wybór wstrzemięźliwości, czasami bardzo długiej, naznaczony jest wzrastającym poczuciem winy z powodu niemożności idealnego go zachowania.

Naznaczone poczuciem winy okresy wstrzemięźliwości seksualnej, narażające małżonków na permanentnie powtarzający się grzech masturbacji lub zbyt zaawansowanych pieszczot podważają wartość życia zgodnego z cyklem kobiety. W imię nauki Kościoła „dziecko zostaje wylane z kąpielą”. Naturalne metody regulacji poczęć zamiast spokoju sumienia i radości życia godnego człowieka rodzą dodatkowe obciążenia moralne. Jeżeli Kościół chce bronić NPR, to musi być wyrozumiały dla problemów małżonków rodzących się jakby „wewnątrz” tych metod, pojawiajacych się przy ich wiernym stosowaniu, a niekiedy niemal heroicznym trwaniu w długiej wstrzemięźliwości.

ot i cała prawda......
szczególnie ten ostatni akapit oddaje , to co myśle

mateola

Niania

50- na 50 jak mówi sprawiedliwośc

mateola

Niania

espree

Dona - dzięki za ten artykuł Yellow_Light_Colorz_PDT_02

Dobrze, że niektórzy zauważają też, że npr może powodować problemy...

tato

Dona

tato

mateola

mateola

juka