..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

KamilaAnia

Dziewczyny, poradźcie coś, bo ja już nie daję rady. Codzienne kłótnie z mężem mnie wykończą.

Mój mąż... jest człowiekiem wierzącym i praktykującym jedynie dlatego, że ja go zachęcam, motywuję, namawiam. Często "nie chce mu się" nawet iść do Kościoła. A ja go proszę, jak dziecko. Ale wiara jest w moim życiu bardzo ważna i to taki aspekt, którego mu nie odpuszczę. Jesteśmy ze sobą 9. rok, zna mnie, zaakceptował całą mnie razem z moimi wierzeniami.

Przed ślubem poznał też npr i zgodził się na niego.

Ale w tym cyklu czas oczekiwania jest już taki długi... Mąż codziennie namawia mnie na gumki. Przedstawiam mu wszystkie argumenty, rozmawiamy. A on i tak swoje.

Nawet któregoś dnia go zapytałam: gdyby z jakiegoś powodu, np. zdrowotnego, mielibyśmy się już nigdy nie kochać, to czy dalej chciałby ze mną być? Odpowiedział, że tak, bo mnie kocha i dobrze mu ze mną żyć.

Podsumowując: ja jestem pewna, że wybierając npr dokonaliśmy dobrego wyboru. Z drugiej strony, boję się, strasznie się boję, że przez te ciągłe kłótnie zaczniemy się od siebie oddalać. Więc może lepiej zawalczyć o małżeństwo, ale schować zasady do kieszeni? Przecież małżeństwo polega też na poszukiwaniu kompromisów...

Poradźcie mi coś Smutny

Edwarda · Wysłany: Nie 20:35, 30 Mar 2014 Temat postu:

Może tu znajdziesz odpowiedź

http://www.naturalnemetody.fora.pl/font-color-darkblue-inne-problemy-z-npr-color,11/jak-przekonac-meza-do-npr,4662.html

Acayra · Wysłany: Nie 20:39, 30 Mar 2014 Temat postu:

Szkoda, że się kłócicie, zamiast spokojnie porozmawiać.

Na Twoim miejscu (i na wszelki wypadek podkreślam, że to moja prywatna opinia Wesoly

) nie namawiałabym męża na chodzenie do kościoła, jeśli nie ma ochoty. Nie zmusisz do wiary, nie ma to najmniejszego sensu. Dbaj o swój rozwój duchowy, a mężowi pozostaw prawo do własnego wyboru.

Co do npr, musicie na spokojnie podyskutować. W mojej ocenie sprawa jest oczywista, jeżeli szanuje Ciebie i Twoje przekonania, musi zaakceptować npr. Ale masz rację, co do kompromisów. Musicie jakiś wypracować. Pytanie, na co jesteś w stanie się zgodzić w ramach takiego kompromisu?

KamilaAnia · Wysłany: Nie 20:45, 30 Mar 2014 Temat postu:

No właśnie już jesteśmy po wielu dyskusjach - on zna wszystkie moje argumenty, a ja wszystkie jego. Do tej pory akceptował, ale te dni oczekiwania go przerastają, i stąd te napięcia...

Nie wiem, czy jestem w stanie zgodzić się na gumki... (O antykoncepcji hormonalnej nawet mąż nie wspomina). Jak mogę zgodzić się na coś ze świadomością, że to wbrew moim przekonaniom?

Acayra · Wysłany: Nie 22:00, 30 Mar 2014 Temat postu:

Jeżeli to wbrew Twoim przekonaniom, to sprawa jest oczywista. Nie musisz naginać swoich zasad. Jeżeli napięcie męża przerasta, to niech grzeszy sam, aby go rozładować; nie musi Ciebie ciągnąć za sobą i wymuszać ustępstwa niezgodne z regułami, których przestrzegasz.

Ale swoją drogą, niech nie przesadza; nie jesteśmy zwierzętami, którymi rządzi ślepy instynkt. Po to mamy intelekt, aby z niego korzystać i powściągnąć swoje żądze na trochę... Czekając na odpowiedni moment na seks okazuje Tobie szacunek; wymuszając/nakłaniając na łamanie Twoich zasad, moim zdaniem robi coś zupełnie innego - uprzedmiotawia Cię, a przecież nie o to w małżeństwie czy związku partnerskim chodzi.

micelka · Wysłany: Nie 22:08, 30 Mar 2014 Temat postu:

Spróbuj okazywać mu maksymalnie dużo czułości w tym okresie oczekiwania. Masaż, delikatne pieszczoty często pomagają przetrwać czas oczekiwania. Niektórzy radzą też spać nago-to też pozwala w jakiś sposób zaspokoić pragnienie bliskości z tą drugą połową.

Iskra · Wysłany: Nie 22:58, 30 Mar 2014 Temat postu:

babajaga · Wysłany: Nie 23:22, 30 Mar 2014 Temat postu:

Nie wiem, jakie masz cykle, ale jeśli się korzysta z I fazy to ta druga jest do przeczekania i wytrzymania w oczekiwaniu na trzecią

My tam się I nie boimy i korzystaliśmy. Wydaje mi się, że ważne jest żeby też okazywać czułość i to że ma się ochotę tylko trzeba przeczekać, no i jakieś pieszczoty bez szaleństw i mnóstwo pocałunków i może być fajnie.
Pamiętam jakoś w pierwszych miesiącach małżeństwa mąż proponuje pójście do kina - a ja mówię: daj spokój, do kina to w dni płodne możemy chodzić, a teraz wracamy już do domu

Nam o wiele łatwiej idzie czekanie na dni niepłodne niż czekanie do ślubu. Mąż jest bardziej cierpliwy niż jako narzeczony bywał.
No i polecam też wspólną modlitwę. To niesamowicie zbliża i daje jakiś taki wewnętrzny pokój i jedność. Dodam że mój wcale nie jest typem jakiegoś rozmodlonego oazowicza i przed ślubem to wcale nie było takie oczywiste, że codziennie będziemy się razem modlić.
A jeśli chodzi o chodzenie do kościoła, to może trzeba wyczaić jakąś fajniejszą mszę z dobrymi kazaniami itd?

P.S.Czy któraś z moderatorek mogłaby kopsnąć ten temat do nowego działu?

KamilaAnia · Wysłany: Pon 5:02, 31 Mar 2014 Temat postu:

mamma · Wysłany: Pon 10:20, 31 Mar 2014 Temat postu:

bakteria · Wysłany: Pon 10:43, 31 Mar 2014 Temat postu:

Ja jestem z tych, które szukają kompromisu, stawiając małżeństwo nad npr. Chodzi mi o to, że ważniejszy jest człowiek niż zasady, bo i Pan Bóg, i Kościół każą nam mądrze się kochać i to jest wymaganie od siebie nawzajem, ale nie zmuszanie. Jeśli macie się oddalić w tym stanie, ja bym rozważała kompromis. ALE TO MOJE ZDANIE

Rady Acayry nie rozumiem

Busola · Wysłany: Pon 10:49, 31 Mar 2014 Temat postu:

to coś o wspóudziale w grzechu współmałżonka jest dla mnie bezdusznym, bezmózgowym tworem myślowym kogoś, kogo wyobraźnia poniosła. Ja mam sytuację podobną z npr i mężem, i trzęsie mnie jak pomyślę, że ktoś wykombinował, że seks w małżeństwie (czyli jedna z najbardziej jednoczących rzeczy) ma być tylko czymś, na co się wyjątkowo zgadzam!!
Ale to jest wyłącznie moja prywatna opinia.

Co do namawiania do chodzenia do kościoła, przez całe moje życie byłam świadkiem jak mama nawracała mojego tatę, który nie chodził i dotąd nie chodzi do kościoła. On sobie żył spokojnie zgodnie ze swoim sumieniem, a ona miała przez lata problem, z tym jego sumieniem była niepogodzona. Parę lat temu odpuściła, i obojgu na dobre to wyszło. A jedyne efekty jakie mama osiągnęła, to nastawienie córek do wspólnej modlitwy - zdecydowanie negatywne. Bo nam fundowała różne ciekawe sytuacje - czasem tak celowo, a czasem niezależnie od swojej woli nas wciągała w ten ich konflikt. W każdym razie jej namawianie nikomu nic dobrego nie przyniosło.
Ja sama ostatnio odkryłam, że chodzenie mojego męża do kościoła to częściowo efekt mojej presji. Nie żeby w ogóle nie chciał chodzić - ale różne sytuacje mogą sprawić, że się czuje zwolniony- a mnie nawet maleńkie dziecko nie "zwalniało". Więc jak ja odkryłam, że to moja presja, a on odkrył, że jej już nie ma, to jak idzie do szkoły w niedzielę, to nie idzie do kościoła.

Seks i wiara to dwie takie dziedziny w których nie ma kompromisów.

A jeśli są - bo tak naprawdę żyjąc w małżeństwie muszą być - to zawsze ktoś jest pokrzywdzony - kwestia tylko jak bardzo. Zauważam na swoim przykładzie i moich rodziców. W kwestii wiary lepiej dbać o siebie a współmałżonek niech troszczy się o siebie sam. Można się modlić za niego - ale niekoniecznie mu o tym mówić. A w kwestii seksu ustalić kompromis, że świadomością, że może nie zadowolić nikogo. Albo tylko jedną stronę. Smutny

Widzę po sobie, mimo, że nie obczajam katolickiej etyki, to jednak używanie gumek jest niestety niezgodne z moim sumieniem, i przeszkadzało mi to. I teraz wolę ryzykować, że nie wrócę do pracy (na tym mogę ucierpieć najbardziej ja - a potem moje rodzina z powodu moich stanów depresyjnopodobnych - spowodowanych siedzeniem za długo w domu).
A jeśli mąż się zgodził przed ślubem na coś - to warto mu o tym przypominać i wykorzystać to, że przed ślubem coś ustaliliście. Oprócz "normalnych" cykli będzie jeszcze całe mnóstwo sytuacji gdy będzie musiał czekać. Też warto mu o tym mówić. Choć sama widzę różnicę między obiektywną niemożnością uprawiania seksu (choroba, złe samopoczucie, ciąża), a między oczekiwaniem spowodowanym npr (kiedy oboje mogą i nawet chcą, ale jednocześnie ... nie mogą - "bo nie można") - to nie jest dla mnie obiektywne, tylko wymuszone i osobiście chciałabym umieć to olać - ale nie umiem.
KamilaAnia - współczuje i rozumiem, ale pomóc możesz sobie sama wynajdując jakiś dobry dla was obojga sposób na życie. A może nie dobry - tylko jedynie akceptowalny.

Ja akurat rozumiem radę Acayry. Chyba każdy kto ma taką sytuację i męża który nie jest skłonny do wstrzemięźliwości ma świadomość, że mąż i tak będzie grzeszył, albo z żoną i prezerwatywą, albo będzie się mastrubował, albo oglądał pornografię na internecie - więc tu nie ma wyboru dobrego. Przy czym te dwie ostanie rzeczy go od żony oddalą. Pewnie są jakieś wyjątki, i pewnie takie rzeczy nie dzielą się od razu. Ale jak mąż nie akceptuje wyborów żony to chętniej sięgnie po inne zastępcze rzeczy. I teraz trudne pytanie, co lepsze dla małżeństwa upieranie się przy swoich zasadach, czy postępowanie wbrew nim, "dla dobra" małżeństwa? Nie ma dobrej odpowiedzi niestety Smutny

.

hermiona · Wysłany: Pon 10:56, 31 Mar 2014 Temat postu:

buba · Wysłany: Pon 10:58, 31 Mar 2014 Temat postu:

brain · Wysłany: Pon 15:28, 31 Mar 2014 Temat postu:

chyba najbardziej wyprostowałoby sytuację to rozwiązanie, o którym pisała buba