..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

walecznaS

Gratulacje!
Tylko pozazdrościć miłych porodowych wspomnień Wesoly

Nastka55

niom ja tez zazdroszcze Wesoly

taki bezstresowy porod w domu, u siebie no i z mezem ktory byl taki twardy Wesoly

gratulacje

giga

Super przeżycie Wesoly

gratuluję!

macadamia

Też gratuluję - i podziwiam, ja bym nie miała tyle odwagi, żeby rodzić w domu. Wesoly

Frejda

Gratuluję! Miło sie czyta takie teksty!
Małgośka, a planowałaś wcześniej rodzić w domu? Czy natura zdecydowała?

bakteria

O, rety - brawo! Gratuluję Wam odwagi i wspaniałego przeżycia Wesoly

No i tego, że synek już z Wami

kukułka

super, gratulacje i zazdroszcze. mnie to nigdy nie bedzie dane niestety Smutny

- taki porod w domu, musze zadowolic sie skrajnie zmedykalizowanym cięciem Smutny

Małgośka

dziękuję wszystkim:)
Frejda - tak, planowałam, ale wiadomo - do końca nie było wiadomo, czy się uda

maybe

Wiem, że to bez sensu, bo nigdy nie rodziłam, ale dziś miałam pewne doświadczenie. Otóż, jak mam okres to nad ranem boli mnie brzuch, i są to bóle nudzące, tak jakby parte na odbyt i dół. I jak leżałam to były strasznie męczące. Więc musiąłam zmieniać pozycję. I na jakiej usnęłam, a ból był ok. Podkuliłam nogi i rozszerzyłam opałrłam się na poduszcze twarzą do poduszki (czyli tak jaby na kucąco) nie iwem jak to opisąc, ale tak jeszcze nie spałam... Faktycznie wybór pozycji ułatwia pokonanie bólu.. Nie iwem jak to się sprawdza na sali porodowej, ale pozycja na kucąco jest chyba dobra... Uhhh aż mi sie w nocy śnił poród i że nie mogłam nić wypchać Wesoly

milunia

Taaaa, ja tez poczytałam o technikach relaksacyjnych przy porodzie i zaczęłam je swego czasu stosować przy moich comiesięcznych małych porodach. Zdmuchiwanie świeczek bardzo mi pomaga

maybe

Nie wiem, jak przy porodzie, ale w bólach miesiączkowych pomogło mi, przynajmniej pospałam chwilkę w takiej pozycji, bo inaczej się nie dało Wesoly

Cera

Małgośka REWELACJA! Jak ja Ci zazdroszczę, że mogłaś w domu urodzić, naprawdę jest to moje marzenie, może się kiedyś spełni!
GRATULUJĘ powicia dzieciątka!

Maybe No oczywiście, że wybór pozycji pomaga lagodzic ból. Taką pozycję jak opisałaś, przyjmowałam w II fazie porodu, kiedy nie miałam całkowitego rozwarcia a bóle parte już przyszły i musiałam sie powstrzymać od parcia-wiadomo, nie dało się długo wytrzymać ale toche to hamowało ale niewiele.

Pytanko Ktora faza porodu dla Was była najbardziej znośna i mobilizująca? U mnie podczas obu porodów II była prawdziwą ulga, mogłam robić to co mi natura podpowiadała i tak jak chciałam (przy pierwszym położna zakazywałam przeć, bo nie miałam pełnego, ale drugi "niebo po prostu" jak na ten czas), natomiast rodzenia łożysta wcale nie pamiętam Shocked

bo miałam dzieciaki przy sobie i juz o niczym nie myślałam.

Karafka

milunia, ja rodze co miesiac, a teraz to byl horror w sobote w nocy.
N sie smieje, ze porod to dla mnie nie bedzie nowosc Laughing

mnie oblewaja poty, slabo mi, mam biegunke, caly program. i bolöe sa w postaci skurczow, przychodza i odchodza, normalnie szok. w przerwach tez boli, ale jest lepoiej i moge odetchnac. teraz blagalam, zeby N. mi dal cos dozylnie, bo ketonale i buscopan w ogole nie pomogaly. przez pewnien moment naprawde myslalam, zeby nie jechac taksowka do szpitala Confused

chyba bede musiala sobie zalatwic chociaz ketonal etc domiesniowo, jestem zalamana. ok, ale koniec, nie bede wam zasmiecac porodowego watku

milunia

szczerze mówiąc i nie przesadzając, to tak jakbym czytała o sobie i również myślałam już o pyralginie dożylnie

na szczęście z miesiąca na miesiąc, z roku na rok jest coraz lepiej
pozostał tylko potężny uraz do ciąży, porodu i posiadania dzieci

bakteria

Ha, mogę i ja dopisać swój opis

No dobra, to tak. Na KTG już 16.06 miałam skurcze regularne, ale jeszcze ich nie czułam. Kolejne KTG miało być 18.06, skurcze wyszły podobnie. Denerwowałam się jednak już, bo od jakiś 3 dni nie czułam zbyt wielu ruchów małego. Do tego miałam rozwarcie na 3 cm i "wszystko przygotowane", więc mnie zostawili na porodówce (jeszcze zrobili USG i chyba na nim wyszło, że dobrze by było już rodzić). Dostałam kroplówę z oksytocyny właściwie na wywołanie porodu. Przez pierwsze 3 godziny nie działała, potem się zaczęło... Kolejne 4 godziny to były coraz gorsze skurcze - aż do takich, których z pewnością nie zapomnę nigdy. Mąż był ze mną cały czas, pomagał mi, wspierał, kazał dobrze oddychać i naprawdę był cudowny. Przy rozwarciu 7 cm pojawił się słynny kryzys

Tzn. sądziłam, że już dalej nie dam rady i że w ogóle urodzenie dziecka jest jakąś niemożliwością Mruga

Kolejne 40 minut pokazało mi jednak, że może boleć jeszcze bardziej

Potem już jednak było 10 cm, wreszcie mogłam wejść na fotel porodowy. Miałam cudowną położną i super lekarza (ten był przy samym parciu). Obrazowo pokazali mi, co znaczy "przeć", bo jakoś nie mogłam załapać. Popuścili na fula moją zacną kroplówkę, a ja próbowałam robić, co do mnie należało. Niestety, doszło do nacięcia krocza, wg położnej w ogóle nie było mowy o jego ochronie. Okazało się, że Witusia główka jest dość duża jak na moje warunki. Urodziłam przy 5. skurczu partym. Witek nie płakał, więc wraz z mężem byliśmy przez te cholerne pierwsze chwile ledwo żywi ze strachu (no, ja jeszcze z porodu). Dostał 6 pkt w 1. minucie (słaby oddech, odruchy, siny), 8 pkt w 3. minucie i 10 pkt w 5. minucie. Dostałam do na jakieś 5 sekund tylko do przytulenia! Potem Witka zabrali, ważenie, mierzenie itp., a potem na smutną dobę do takiego inkubatorka-cieplarki. Odwiedzałam go i głaskałam, bo nawet nie mogłam go wyciągnąć i przytulić. Dopiero następnego dnia dostałam go już do siebie i odtąd było wszystko w porządku.
Generalnie nasz maluch zmęczył się przez poród i dlatego miał problemy z adaptacją. Wypisali nas jednak w bardzo dobrym stanie, bez żadnych rokowań na jakiekolwiek problemy. Ale co przeżyłam, to moje.
Na razie dziarsko korzystam w genialnej oponki poporodowej, karmię piersią, co jest cudowną sprawą, i zachwycam się moim małym synkiem, który rekompensuje wszelkie bóle i dolegliwości, które dane mi było przeżyć.
Powiem jeszcze, że po porodzie czuję, że jestem w stanie zrobić naprawdę wszystko, przekonał mnie, ile jestem w stanie znieść. Ale przekonał mnie też, że znieczulenie następnym razem to chyba będzie dobry pomysł.
Szczegółów bardziej krwawych nie opisuję

edit:
A, i jeszcze dodam, że nie mam bladego pojęcia, jak to moje dziecko się we mnie zmieściło. Z całym tym łożyskiem i resztą tego wszystkiego to już w ogóle wydaje mi się nierealne!

To jest jakiś cud, chyba że mam w brzuchu czarną dziurę Laughing