..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

brain

No to jeśli uważasz za taktowane nazywanie ludzi beznadziejnymi, to gratuluję "taktu" Mruga

A jeśli nie bierzesz też pod uwagę, że ci "beznadziejni" wg Ciebie ludzie, to najczęściej członkowie bliskiej rodziny, której chory może się zwierzyć (bo przecież nie zaczepia obcych na ulicy, żeby oznajmić ich o swoim stanie psychicznym) oraz jak, w tym bardzo realnym scenariuszu, wypadają Twoje słowa, to pozostaje mi tylko życzyć Ci na przyszłość więcej wyczucia.

pozdro

hebanowe noce

Brain, w rodzinie najczęściej jest rodzina i rodzina... niestety. Z jedną najlepiej wychodzi się na obrazku, wspierają Ci na prawdę najbliżsi - sercu. Nie wszyscy w rodzinie to najbliżsi. Jeśli ktoś robi dodatkowe przykrości chorej osobie w postaci przykrych komentarzy na temat jej stanu zdrowia to jest po prostu beznadziejny. Koniec i kropka. Poza tym, gdybyś przeczytała post Kruszynki to wiedziałabyś, że jej najbliżsi ją wspierali. Dlatego uważam, że przesadziłaś, przyczepiając się do mojego posta. Czy Ty na prawdę nie masz co robić? Po co offtopować w tym temacie? Na pewno nie to chciałaby znaleźć tu Kruszynka.

Arcia

Koleżanka opowiadała mi, że pisanie o swojej depresji miało dla niej duże znaczenie, było pewną terapią. Chciałaby także rozmawiać o tym z kobietami, które przeżywają podobną chorobę, nawet anonimowo, w internecie (może grupie wsparcia). Więc z tym zwierzaniem się obcym osobom może być różnie...

Polly

Ja jako nastolatka chorowałam na anoreksję. Niestety, nie wszyscy potrafią zrozumieć specyfikę chorób psychicznych, nawet w najbliższej rodzinie. W moim przypadku musiało minąć kilka spotkań z terapeutą, żeby rodzice potrafili zaakceptować, że to choroba, a nie jakaś fanaberia.

sylwuska90

Moim zdaniem brain trochę przesadziłaś... hebanowe noce nikogo nie obrazila. I to prawda, że jest rodzina i rodzina, jak to określiła hebanowe noce. Jedni chcą Cię wspierać inni odwrotnie.

A tak w temacie, to prawda że zdrowemu nie jest łatwo zrozumieć chorego. Sama mam w rodzinie osobę chorą na depresje w tym schizofrenie zróżnicowaną, jest to dla mnie bliska, jeśli chodzi o więzy krwi osoba, i przyznam, że nie raz się człowiek zdenerwuje, obrazi się, a po jakimś czasie ktoś otworzy oczy lub samemu się ocknie, że przecież ta osoba w tej chwili nie wie co robi.. i właśnie w tej chwili potrzebuje najwięcej wsparcia.
Odnośnie tej osoby chorej, w mojej rodzinie, to zaczęło się właśnie poporodowo, a że miała 5 dzieci i za każdym razem to się pogłębiało plus traumatyczne przeżycie to wyszło jak wyszło. Tylko z tego co wiem, to nie otrzymała należytego wsparcia, a jedynie wyręczano ją, pozwalając by nic nie robiła. A jak wiadomo, nic nie robienie jeszcze bardziej wszystko pogłębia.
Trzymaj się Kruszynko! :* Dobrze, że się z tego podniosłaś! grunt to pozytywne patrzenie na to wszystko. Dzielna jesteś! podziwiam!

Kruszynka

Wlasnie dziewczyny ostatnie czego chce, to wasze spory Mruga

z gory przepraszam za brak plskich liter, bo pisze z tabletu. Ze swoich problemow mam odwage zwierzac sie jedynie mezowi i pani psycholog, uwazam, ze zakladanie bloga o tej tematyce przygwozdziloby mnie jeszcze bardziej do istnienia choroby, a ja chce moze nie tyle o niej zapomniec- bo sie nie da, ale przezwyciezyc ja. Miedzy innymi po to, aby moze w dalekiej przyszlosci znow zajsc w ciaze, bo o ile teraz sie jej boje, to moze kiedys zapragniemy kolejnego maluszka. A to co napisala sylwuska90 jest bardzo wazne, mianowicie to, ze nic nierobienie jest najgorsze w stanach depresyjnych. Mnie choroba nauczyla, ze trzeba sie cieszyc nawet z najmniejszej rzeczy zrobionej samodzielnie, bo to jest miara naszego czlowieczenstwa i gwarantem radosci z zycia. Dokladnie tak jak mowicie - trzeba miec uszy w gorze i patrzec przed siebie, nie zas wstecz ,warto tez szukac inspiracji wsrod innych ludzi Wesoly

koszatniczka

Kruszynko, dzięki za piękne świadectwo walki o życie! Z radością.
Trzymam kciuki za Ciebie, tak pięknie mówisz o swojej drodze...

Kruszynka

Dzięki ogromne za wsparcie Wesoly

Busola

mam pytanie - żaden inny temat mi nie pasuje czy ktoś zna jakieś łagodne, ziołowe, ale skuteczne leki na uspokojenie i może coś polecić?

tilia

Moja mama poleca "Tabletki uspokajające Labofarm" w takim malutkim pudełeczku z niebieską nakrętką mają korzeń kozłka, lić melisy, szyszkńę chmielu i ziele serdecznika.

Busola

dziękuję

już coś kiedyś znałam z kozłkiem - ale nie pamiętam co to było

lisc

pewnie już coś zdążyłaś znaleźć, ale polecam Nervosol w kroplach Wesoly

pozostaje po nim intensywny smak w buzi (jak się nie weźmie z cukrem czy czymś nie popije), ale w sumie on też jakoś uspokaja, co kto lubi Mruga

brain

Sedarel

Busola

Dziękuję 😊