..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

pinky · Wysłany: Nie 22:44, 18 Mar 2007 Temat postu:

Tato - to jak skomentujesz wobec tego fakt, że Chrystus nadał władzę papieżowi w sprawach wiary rozstrzygania na ziemii i w niebie? A skoro KK traktuje onanizm to się z tym nie zgadzasz?
To takie przyjmowanie tylko tego co wygodne? Jakby w którejś księdze było czarno na białym napisane "onanizm jest zły" to sądzę, że podważyłbyś kanoniczność tej księgi...
A jeśli chodzi o fragment z pisma to wyraźnie mówi o tym historia Onana - choć ty też pewnie rozumiesz ją na własny użytek!
Proszę, nie porównuj polucji z onanizmem. Jak pierdniesz przez sen to nie musisz rano przepraszać, ale jak z premedytacją "wydusisz" z siebie przy innych to wypada przeprosić.

Wybacz, że piszę nieasertywnie, ale przy dyskusji z Tobą ciężko być asertywnym...

kajanna · Wysłany: Nie 22:47, 18 Mar 2007 Temat postu:

Błagam, nie skaczcie tak po tematach Yellow_Light_Colorz_PDT_04

Pinky, dyskusja o Onanie była juz tu:
http://www.naturalnemetody.fora.pl/viewtopic.php?t=27
Proponuję kontynuować ją w tamtym wątku, a tu wrócić do tematu głównego.

pinky · Wysłany: Nie 22:54, 18 Mar 2007 Temat postu:

pinky · Wysłany: Nie 23:13, 18 Mar 2007 Temat postu:

kajanna · Wysłany: Pon 14:33, 19 Mar 2007 Temat postu:

A mi się wydaje, że w tym, co napisał tato, jest sporo racji i nie są to żadne teorie spiskowe, ani doszukiwanie się drugiego dna, tylko dobry punkt wyjścia do dyskusji.
Z tym, co napisałeś, pinky:

abeba · Gość

to i ja sie włączę, bo mnie ta przypowieść zawsze wkurzała!
Starszy - ok, "wszystko co ojca do niego należy' - > musi pracować na majątku ojca, mnóstwo obowiazków i odpowiedzialnosci
"zawsze jest przy ojcu" -> nie ma wolności robienia co by chciał, poszukiwań nawłasna rękę itp.
A nagrody - brak! radości z przyjaciółmi - brak! nawet poczucia docenienia brak (no bo dopiero po jego pretensjach ojciec coś tam mu mówi).
jak czytam tę przypowieść mam ochotę spaść na dno, wtedy Bóg zwróci na mnie uwagę, zatęskni. Być dobrym nie ma sensu, bo Bóg uznaje to za ledwie normę, i jeszce mu przyjdzie do glowy Cię przetestować ponadstandardowo jakąś chorobą albo tragedią.

tato · Wysłany: Pon 23:43, 19 Mar 2007 Temat postu:

novva · Wysłany: Wto 9:12, 20 Mar 2007 Temat postu:

W wielu punktach zgadzam się z uwagami taty. Wydaje mi się tylko, że ta przypowieść jest wielowarstwowa - można z niej wyciągnąć i wątek miłosierdzia ojca, i ludzkiej małostkowości, zazdrości, i tego, co właściwie złego było w postępowaniu młodszego syna, w zależności od tego, na czym się skupimy i z kim się utożsamiamy.
W swojej dzisiejszej sytuacji patrzę na to tak, że rzeczywiście bywam człowiekiem, który spełnia przykazania z poczuciem, że daje to jakąś wyższość, że powinno mnie spotkać coś dobrego. Ale ta przypowieść pokazuje, że bycie "dobrym" z taką motywacją jest zafałszowane, co wychodzi w chwili konfrontacji ojca ze starszym synem. Okazuje się, że nagrodą jest samo "bycie przy Ojcu", możliwość słyszenia słów "moje dziecko", a nie gwarancja miłego życia i usuwania spod nóg wszelkich przeszkód. Do tego poziomu tak wiele mi jeszcze brakuje...

abeba · Gość

no pewnie że odbieram życie zgodne z ewangelią jako niezdrowe i uciążliwe, a nei jako jakieś błogosławieństwo! Nie musisz mi tego "objawiać". Tak, uważam, że to często nadmierny ciezar a nie ciekawa i ambitna droga. I dlatego mam ochotę zejść z tej drogi.
Jak lubisz porównania to mam inne: Jeden z braci spędził sobotni wieczór w domu oglądając kiepski teleturniej na Polsacie w towarzystwie podstarzałego ojca, który zrzędliwie kompetował caly program. A potem posprzątal i pozmywał i poszedł spać o 21:45. Drugi z braci poszedł z kumplami na imprezę. Była ekstra zabawa, chłopaki ostro zabalowali. Poszedł spać o 4. nad ranem. Następnego dnia miał kaca i zdarte gradło. Ojciec pół nocy martwił się, czy młodszy wróci bezpiecznie do domu, a o starszym pomyslał tylko: "czemu on tak hałasuje talerzami przy zmywaniu".
Jak wolałbyś spędzić wolny wieczór?

Nie uważam, by w przypowieści o synu marnotrawnym starszy brat kierował sie jakimś szczegolnym lizusostwem czy wyrachowaniem. Mom zdaniem byl normalnym, lojalnym, oddanym i pracowitym członkiem rodziny. I nikt go nie doceniał, więc zrobiło mu sie przykro. Ileż razy mamy takie sytuacje w rodzinach? Mężczyźni komplementowani na prawo i lewo za przygotowanie jednego obiadu i kobiety, ktorym za 364 obiady nikt nie dziękuje. itd. itp.

tato · Wysłany: Wto 22:30, 20 Mar 2007 Temat postu:

micelka · Wysłany: Wto 22:35, 20 Mar 2007 Temat postu:

Abebo, bardzo trafne spostrzeżenia. Podpisuję się pod tym, co napisałaś.
A co do przypowieści, ja tego starszego brata rozumiem i wcale mu się nie dziwię. Ciekawi mnie jeszcze, czemu ojciec nie zawołał go na przyjęcie, gdy uczta się zaczęła, tylko jest napisane, że jak syn wracał z pola usłyszał muzykę i musiał się od innych osób dowiadywać, co się dzieje.

abeba · Gość

micelko, 100% racji. To okropne jak się zastanowić. To ten starszy miał pozycję "parobka w domu ojca".

emma · Wysłany: Sob 10:27, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ale ale! Słuchajcie, mnie szczerze mówiac to olśniło w ta niedziele po czytaniu. A miałam dużo czasu na mszy bo były rekolekcje a księdza nie dało się słuchać Cool

.
Mnie też zawsze denerwowało z lekka czemu ten drugi syn taki pokrzywdzony. Ale wiecie co przecież przypowieść nie podaje co było potem. I tak sobie myśle, ze ten ojciec był sprawiedliwy, prawda?
Jak by nie był, to Jezus by nie opowiedział tej przypowieści.
W wiecie co, myśle że to było tak. Syn marnotrawny wrócił i został przywitany po królewsku. Drugi syn sie złościł. Ale on nie uświadomił sobie, ze on te pół majatku po śmierci ojca dostanie. A syn marnotrawny go przepuścił. Więc po śmierci ojca mieć go nie będzie. Poniesie konsekwencje swoich wybryków. Więc ojciec się cieszy, że wrócił, ale wie, że jednak ten los syna nie jest pewny. Kto wie jak jego życie sie potoczy. Drugi syn ma łatwiej, ma zapewniony byt. Jeśli tego nie zmarnuje to będzie mu sie lepiej żyło.

I analogicznie do nas. Bóg nam wybacza, nawet jak się poprawiamy w godzinie śmierci. Ale ponosimy konsekwencje swoich grzechów.
Czasem bardzo poważne konsekwencje...
A jeśli grzechu nie popełnimy to mamy czyste konto. A wiecie dobrze na pewno, jeden grzech pociaga za soba czesto drugi. Więc nie poełniajac grzechu mamy łatwiej, choć czasem złosci, że ktoś całe życie grzeszył a na koniec sie nawrócił i mu Bóg wybaczy, bo jest miłosierny.

abeba · Gość

na pierwszy rzut oka ok.
na drugi:
człowiek który pożaluje swych grzechów i uzyska przebaczenie chyba umiera z czystym kontem? szansą na zbawienie?
a po drugie - ten który nie robił nic strasznego też jest grzesznikiem. Nie widzę róznicy w ich losie po smierci. Właśnie tu sprawiedliwość Boża jest wedle teologii inna niż ludzka, że tak powiem "nieproporcjonalna".