..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

brain

Szukałam tu takiego tematu i nie znalazłam (może przegapiłam?), a byłam ciekawa jakie macie doświadczenia, bo są tutaj ludzie różnych wyznań i różnych poglądów - ale odwiedzin Świadków Jehowy dożył chyba każdy Mruga

Traktujecie to jako okazję do obrony wiary, obrony poglądów, szansę poznania innego punktu widzenia, pokusę? Mruga

Mieliście z nimi kiedykolwiek konstruktywną rozmowę na temat wartości, wiary, życia w ogóle? Tak żeby z drugiej strony poczuć otwarcie na drugiego człowieka i jego prawdziwe problemy (bez lukrowania, bez schematu rozmowy, bez agitacji)? Czy jeśli już, to zaliczacie obowiązkową recytację pytań o przyszłość, choroby na świecie, cierpienie i licytację na wersety z Biblii, itd.?
Jakie są Wasze doświadczenia i jak postępujecie?

Moja sąsiadka na przykład bezkompromisowo wyznaje wiarę w Jezusa i zasadniczo jest to początek i koniec dyskusji

Wiem, że są tacy co lubią poznawać nowe rzeczy i choćby z ciekawości zaliczają różne nabożeństwa i rytuały, w tym spotkania ŚJ. Są tacy co próbują przekonać do swojej racji i wyznania, ale nie udaje im się wygrać w recytacji wersetów z pamięci. No i na końcu Ci, którzy by chcieli zrobić coś konstruktywnego, ale nie wiedzą jak i co. Albo Ci, którzy boją się podjąć rękawicy, bo 'przeciwnik' zacięty

Jak jest z Wami? Ja ostatnio często jestem odwiedzana przez te przemiłe osoby i po prostu odpuszczam, dziękuję za zaproszenia i broszurki, bo wiem, w co wierzę. I być może to błąd, ale nie umiem tak bezkompromisowo, z marszu opowiadać o najważniejszych i najintymniejszych kwestiach mojego życia.

Iskra

Brain ja robię dokądnie to co Ty. A to dlatego, że zawsze trafiam na standardowe pytania i odpowiedzi. Dlatego zwyczajnie mi się nie chce dyskutować.

Moja kuzynka miała koleżankę która kiedyś rozmawiała z nią o wierzę, kuzynka się otworzyła a koleżanka nagle "ok, to mam zaliczone. Dzięki"
także jak muszą to niech powiedzą i idą dalej Wesoly

brain

..czyli Iskra czujesz się na siłach, żeby podjąć rękawicę i argumentować swoje przekonania, a to już dużo, bo gdy trafisz na otwartych i rozgarniętych ludzi, którzy nie polecą standardem, to masz szansę na rozwinięcie dyskusji. Ja się trochę boję, że się zapowietrzę w pewnym momencie, nie jestem teologiem, nie wiem wszystkiego, nie znam Biblii na pamięć..

Iskra

Nie wiem wszystkiego, nie znam Pisma Świętego na pamięć, więc też się boję takich rozmów Wesoly

ale mam na koncie takie dyskusję i z śj i z ateistami, zawsze słyszałam że mam rzeczowe argumenty i że można ze mną normalnie na te tematy porozmawiać Wesoly

inna sprawa że ja nie lubię tych tematów poruszać. Uważam, że to w pewnym sensie zbyt intymne aby z obcym człowiekiem rozmawiać o mojej wierze i przekonaniach. Dlatego tak długo aż mnie lub mojej wiary ktoś nie obrazi (jak ostatnio kolega z pracy - typowy 'ateista' -celowo postawiłam znak ' ' ) nie poruszam takich tematów.

brain

Wg mnie mała kropla drąży skałę. Gdybym zaczęła nawracanie od górnego C teologii katolickiej, mogłabym kogoś wystraszyć, byłabym niezrozumiała, a na pewno nie o to chodzi. Poza tym ja nikogo nie nawracam, bo to kojarzy mi się z ubezwłasnowolnieniem, działaniem na siłę. Staram się łagodnie przekonywać, że takie życie jest po prostu fajne, satysfakcjonujące, pełne i chcę by to była widoczna część mojego życia, żeby znajomi (antyklerykalni też) widzieli, że wiara to nie koniec życia Mruga

Nawiązuję tu do lęku przed utratą swego dotychczasowego życia, wielu z moich znajomych uważa, że wierzyć to być dewotą. A tego zdecydowanie nie chcą. I ten punkt widzenia trochę ich blokuje. Trochę może pomóc przełamać ten obraz, osoba kogoś kto wierzy, jest zadowolony z życia i jest równym kumplem. Można powiedzieć, że w tej kwestii wierzę w pracę od podstaw Mruga

Ale ŚJ są dla mnie trochę niepoznanym lądem. Nie mam żadnych znajomych wśród nich.

emma

Ostatnia rozmowa moja ze Świadkami:
- Dzień dobry, czy moglibyśmy wejść do Pani i porozmawiać na temat Zmartwychwstania Jezusa? (coś w tym stylu było)
- Panie drogi!!! właśnie mi papieża wybierają, zaraz go pokażą na balkonie a Pan mi tu o zmartwychwstaniu Jezusa wyjeżdża!!!! Innym razem Pan zadzwoni, może mniej zajęta będę. (to autentycznie tak mu powiedziałam, śmiałam się z siebie pół tygodnia)

A tak całkiem poważnie to jak spotkam to ulotki zabieram, czasem przeglądam i wyrzucam. W rozmowę rzadko się pakuje, bo nie mamy o czym rozmawiać. Oni mnie nie przekonają a ja ich też nie dam rady, bo oni właśnie mają misję i jest ich dwóch jeden drugiego pilnuje i zdaj a relacje z tego potem.
Ciekawsze rozmowy przeprowadzam z moim znajomym schizofrenikiem. No czasem jak wystrzeli pytaniem to się nieźle namęczę Wesoly

Zwykle szanuje mnie bo znam dość dobrze Ewangelię, ale potrafi mi dowalić. A ma schizofreniczny 7 zmysł. I kiedyś mi poleciał np o miłości bliźniego jak byłam po kłótni z tatą, albo o Komunii Sw. akurat gdy odkładałam spowiedź...

bakteria

Ja odpuszczam i miło, ale stanowczo dziękuję.
Za to mój dziarski mąż nieraz wdawał się w dyskusje, ale wiecie, że potrafił ich zagonić w kozi róg!! Ale że przyłazili potem za często (zapamiętując WSZYSTKIE dane, które z niego wyciągnęli), to mnie wysyłał potem do drzwi, żebym przegoniła natrętów Mruga

gam

U nas tak jak u Joli , mnie szkoda czasu i energii na bicie piany , mąż przeciwnie ... Ostatnio chyba jednak odpuscili, bo mąż wcielił sie w rolę nadgorliwego słuchacza Radia M i musiał być bardzo przekonujący , bo narysowali krzyżyk na naszej furtce , czyli jesteśmy nie do zreformowania Laughing

ika

U mnie ani ja ani mąż nie rozmawiamy. Miło dziękuję za wszelkie zaproszenia i do widzenia Wesoly

Mąż z obcymi ludzmi to już w ogóle nie gada prawie więc tym bardziej ich szybko zbywa.

Gam jak to krzyżyk na furtce ??

gam

Zwyczajnie, po ich wizycie mamy wydrapany czymś ostrym krzyżyk na furtce , tez byłam zdziwiona ale to na bank oni , przed nimi go nie było a po nich zaraz wychodziliśmy i zobaczyliśmy , zaraz nam sie skojarzyła krew baranka na drzwiach

ika

Normalnie w szoku jestem

emma

Też bym sobie wydrapała, tylko że oni z bramy domofonem dzwonią. A wiecie, że my mamy listonosza Świadka.? Jakaś z niego już zaawansowana szycha już.
A u nas w parafii neokatechumenat chodzi i nawraca i nikt z nimi nie chce rozmawiać bo ludzie myślą, że to Świadkowie.

Acayra

Moim zdaniem tego typu dyskusje nie prowadzą do niczego. Nie da się przekonać do takiej czy innej wiary; żadne argumenty, wersety z pism wszelakich nie sprawią, że ktoś "uwierzy". A już szczególnie, gdy już uważa się za wierzącego, ale w innym wyznaniu - ma wówczas swoje, bardziej istotne argumenty niż strona zachęcająca do zmiany religii.

Generalnie uważam, że nie da się nakłonić do wiary. Wiara jest czymś tak osobistym i wewnętrznym, że jeśli ktoś sam z siebie nie dostanie olśnienia, natchnienia czy jakby tego zjawiska nie nazwać, to nikt go siłą czy logicznymi argumentami na swoją stronę nie przeciągnie. Tak więc zostawianie broszurek jak dla mnie jest ok - może ktoś będzie miał potrzebę zerknąć i może po lekturze coś go "natchnie"; ale umawianie się na dyskusje, przekonywanie, że tylko dana religia jest słuszna i jedyna, to już inna kwestia. Ja zawsze dziękuję odwiedzającym i nie wdaję się w żadne rozmowy.

fiamma75

odmawiam, informujac, że jestem chrześcijanką (działa lepiej niż gdy się mówi, że jest się katolikiem)

bakteria

A, tak, oni faktycznie jakoś to znaczą. W poprzednim mieszkaniu też mieliśmy jakiś krzyżyk nad drzwiami, nawet o tym zapomniałam, i podejrzewaliśmy świadków.