..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

Lisc ja na ten moment 35 rz.
Ze względu, że potem lawinowo rośnie częstość wad wrodzonych u dzieci, nie wiadomo czemu to tak magiczna granica.
Oczywiście teraz tak mówię, a jeśli wciąż będę chciała to kolejne to pewnie 36,37 przejdzie, dalej będę się chyba coraz bardziej bała.

Polly

Też bym wolała do 35. r.ż. się wyrobić, ale jak się nie uda, to pewnie będziemy próbować też później.

ika

Karigo mialam takie plany jak Ty, że najpierw dwojka szybko jedno za drugim a potem przerwa i znowu dwójka Wesoly

Ale pewnie juz bedzie trzecie tylko dziecko. Chcialabym przed 30 juz byc w ciazy ale zobaczymy. Do 36. roku to tez moja granica. Moja mama byla.wtedy w ciazy z bratem i juz sama mowi ze im straszy czlowiek tym gorzej i dla zdrowia i psychicznie jednak mniej cierpliwosci ona miala. A najlepsza opcja jak rodzilam to byla kobieta co miala dwie corku 14 i 15 lat i byla juz przed porodem z chlopcami blizniakami !! Idealna sytuacja, jedna ciaza a dzieci dwoje Mruga

heidi

Dla nas z mężem 3 to totalne minimum, marzy nam się czwórka lub nawet piątka, jeśli nie będzie jakichś większych problemów

Zaczęliśmy wcześnie, więc czasu mamy trochę, żeby jeszcze długo karmić piersią i wszystko to urodzić

(A teoretycznie powrót do płodności po porodzie może mi trochę zająć, bo mamie i siostrze miesiączka pojawiała się dopiero pewien czas po odstawieniu od piersi, a ja zamierzam karmić długo

)

Też wolałabym do ok. 35 roku życia skończyć z rodzeniem, ale kto wie? Rozumowo względy zdrowotne to dość silny argument, ale jeśli najdzie nas dzika ochota na kolejne dziecko... Mruga

hermiona

Gitka

Mi też się marzy trójka, chociaż M wolałby dwójkę, ale jak się nam chociaż z jednym uda, to się będę cieszyć

jak się już uda i zdecydujemy się na kolejne, ale wiekowo się nie wyrobimy, to może adopcja byłaby dobrym rozwiązaniem Wesoly

Busola

ja już mam 33 lata - nic nie zakładam już z góry - w tym nie zakładam górnego wieku już .... kiedyś też tak mówiłam jak słyszałam ok 35 r. ż.
co do adopcji - to w budynku w którym pracuję, mnieści się też ośrodek adopcyjny i z ciekawości czasem się pytam. Więc obecnie czas oczekiwania na dziecko do adopcji wynosi 3 lata - bo za mało dzieci. A dzieci o nieuregulowanym statusie prawnym kiblują w domach dziecka .... Ale to też słowa koleżanki co w ośrodku adopcyjnym pracuje (sama ma problem z poczęciem już ok 3 lata a o adopcji w ogóle nie myśli) - że z dziećmi starszymi i chorymi (głównie na FAS) są problemy. Spytałam się co znaczy starsze dziecko - a ona powiedziała że to takie powyżej 3 roku życia. .... To tak na marginesie.
Ja bym chciała być rodziną zastępczą, znaczy chciałam już od kilkunastu lat, jak byłam młoda i samotna. Nawet ostatnio gadaliśmy o tym z mężem - mamy różne podejścia do tego. On by nie chciał, mógłby adoptować. W sumie może o jedno nam chodzi - o dobro rodziny jako całości, ale z różnych założeń wychodzimy. On o wiele bardziej trzeźwo myśli niż ja.

Itka

Zastanawiam się nad taką kwestią: czy mając trójkę dzieci w niedużych odstępach czasowych, np nie większych niż 3-4 lata, da się to pogodzić z pracą, choć to pewnie zależy jaką się ma i ile godzin się tam spędza. I jeszcze kwestia pomocy przy dzieciach, czy wymagana jest pomoc dziadków.
Ja też chciałabym trójkę dzieci, choć na razie nie ma ani jednego wiec to odległe plany.Z tym że raczej wiadomo że dziadkowie będą daleko i rzadko będzie możliwość pomocy w przypilnowaniu dziecka.
Może ktoś opowie o swoich doświadczeniach jeśli zechce.

krówka

ja chciałabym trójkę albo więcej ale poki co mam jedno. Cieszę sie z tego co mam ale pomarzyć można.

inhibitor

Nam się marzy trójka jako plan minimum. Na razie pierwsze nie wybiło nam go z głowy Wesoly

MalutkaMilka

A mi się zawsze marzyła trójka, obojętnie w jakiej kombinacji, pierwsza dójka mała różnica wieku a trzecie tak jak to drugie pójdzie do przedszkola ale mąż jest tylko za dwójką. Nie ma racjonalnego powodu dlaczego nie trójka (bo on ma brata i siostre i za duzo, za duza dzicz byla) tylko nie patrzy na to, że mieli male mieszkanie i do 23 roku zycia z bratem razem w jednym lozku spali.... a my konczymy swoj wlasny dom. Co prawda wybral projekt z trzema sypialniami na gorze w tym jedna ma byc nasza, ale co zaszkodzi przenieść sie do salonu- zresza pozostale dwa pokoje sa dosc spore jak na poddasze.

Tak sobie mysle ze jak Bóg da to podstepem uda mi sie "zgwłcić" męża i miec to upragnione trzwecie dziecko