..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

novva

Co sądzicie o argumentach podawanych w tych artykułach?
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

fiamma75

No cóż, jako mama po 30-tce mogę powiedzieć, że dobrze się czuję w tej roli - jako młodsza kobieta się do tego bym nie nadawała

W moim otoczeniu coraz więcej mam po 30-tce, a nawet po 35-tce

PS. Moja babcia wszystkie dzieci urodziła po 30 Laughing

juka

krótko: fizycznie dużo gorzej, psychicznie dużo lepiej (nie wiem czy to efekt daaawno przekroczonej 30ki czy tego, ze to nie pierwsze dziecko

)

darus

w sumie jeśli chodzi o samą ciąże, odżywianie, dbanie o siebie, świadomość nie odczuwałam różnicy między przed 30 a po. to co pisze juka: fizycznie odczułam (choć to może efekt tego, że nie uprawiam żadnego sportu, nie dbam o kondycję) różnicę. jednego dnia to moje dzięciątko było brane na ręce tylko do karmienia! płakało, bo miało kolki, a ja płakałam razem z nim. kołysałam je w wózku bo po prostu fizycznie brakło mi sił do noszenia i przytulania. wtedy pomyślałam, że jestem za stara.
w moim otoczeniu ciąża po 30 jest coraz częstsza.trochę zgadzam się z artykułem, bo społecznie wiek matek wzrasta. jednak bardzo mnie przekonuje opinia pewnego ginekologa o płodności (słyszałam kiedyś w telewizji), że uwarunkowania życia (praca, finanse, świadomość, opieka lekarska, póżniejsze zawieranie małżeństw) powodują to, że kobiety są gotowe rodzić później dzieci, ale mimo wszystko wiek biologiczny najlepszej płodności nie przesuwa się. biologicznie dalej jesteśmy przygotowane przechodzić ciąże przed 30 -przede wszystkim pierwszą.

kukułka

hmm, prawda jest pewnie posrodku. ja jednak instynktownie chce miec drugie dziecko (wiecej niz 2 nie planuje - juka, tak wiem, zycie weryfikuje plany Wesoly

) najpozniej w wieku 31, no 32 lat..., czyli zajsc w druga ciaze tak najlepiej za 3 lata

juka

Gagusia

popieram jukę i darus, też uważam, że lepiej wcześniej. poczekać to może kariera, a biologia nie za bardzo chce (trudniej zajść w ciążę, większe ryzyko wad...). oczywiście mówię o sytuacjach gdzie jest wybór.
ale tak już mniej medycznie, jak to jest z punktu widzenia psychologicznego, czy taka matka, jak tam było napisane, która karierę już zrobiła i może całkowicie poświęcić się dziecku to jest całkiem zdrowy układ? (mówię o matce pierwszego dziecka Wesoly

). bo mnie się wydaje, że takie dzieci, którymi młodsi rodzice się "mniej" przejmują, są jakoś lepiej przystosowane do życia, bardziej samodzielne, niż wychuchane i otoczone nieustającą czułością dzieci poświęcających się im starszych rodziców

mk,

moim zdaniem wszystko zależy od zdrowia i dojrzałości emocjonalnej,u niektórych dziewczyn instynkt macierzyńskie bardzo szybko się ujawnia, a czasami dorosła kobieta nie czuje się na sile aby mieć dzieci.Mam 2 dzieci i oboje urodziłam przed 30.Teraz kiedy przekorczyłam ten wiek to zaczynam się zastanowiać czy aby nie jestem za stara na dziecko Confused

przepraszam tu wszystki mamy po 30,ale ja czasami mam wrażenie,że było by mi bardzo ciężko i dużo zdrowia(które jest jakie jest Smutny

)by mnie kosztowało kolejne dziecko.Z kolei jak widzę małe dzieci albo mamy z brzuszkami to aż mi się coś dzieje

najchętniej wskoczyłabym do łóżka z mężem i ....

więc nigdy nie wiadomo co może się wydarzyć

darus

podobno tak jest, że im szczęśliwsi czują się rodzice, tym szczęśliwsze są dzieci. każda kobieta odczuwa to indywidualnie ( pewnie zależnie od rozwoju sytuacji życiowych). na pewno zdarzają się mamy przed trzydziestką, które chuchają i dmuchają...i te po 30, które łączą w wychowaniu zdrową miłość z rozsądkiem.a dziećmi trzeba się właśnie D U Ż O przejmować (czasami z daleka, czasami z ukrycia a czasami bardzo otwarcie ), aby wyrosły na samodzielne i przystosowane do życia. i trochę to prawda (moje zdanie) w tym artykule, bo starsze mamy mają w sobie dystans, mają siłę ...ale prawda jest chyba taka, że kobiety po 30 mają więcej pewności i prawie wszystkiego, czego się dotkną, to im wychodzi

juka

moje osobiste doświadczenie wskazuje na to, że raczej nadmierne przejmowanie się było związane z pierwszym dzieckiem, niz z wiekiem - to po prostu było całkiem nowe doświadczenie... nie wiem, czy nie bardziej przejmowałabym rodząc je później, zwłaszcza jeśli byłoby to związane z jakimiś dłuższymi staraniami

(pamiętacie takie starsze małżeństwo, rodziców trojaczków z którejś "superniani"??? uhhh...oni to byli przejęci.. Shocked

)

Fiona

A moim marzeniem - niespełnionym - było urodzić chociaż pierwsze dziecko przed 30-tką. Nie zdążyłam, bo dłuuugo szukałam dla niego odpowiedniego tatusia:) Teraz mam kolejne marzenie - zdążyć przed 32 urodzinami - do nich jeszcze 10 miesięcy i mogę nie zdążyć! Wesoly

To już nasze wspólne marzenie... I chociaż jest wciąż parę spraw "niepozamykanych" związanych choćby z praca czy z mieszkaniem - to tak myślimy, że one mogą poczekać.

agatek82

no cóż jaka będzie ciąża po 30... się okaże mam nadzieję ze spokojna i bez problemasów... jak już wreszcie nadejdzie, bo nie chcę sie raczej przekonywać jak wygląda ciąża po 40! ;-/