..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Polly

Mój syn, jak miał 7 miesięcy, to nie pełzał, nie raczkował, nawet nie siedział. Płakał położony na podłodze, więc 90% dnia był na rękach. Nie wyobrażam sobie go w żłobku. Wolałabym go teraz zostawić na cały dzień od razu niż wtedy nawet na 2 h.

kukułka

Moje żadne nie siedziało ani nie pelzalo w tym wieku byli po 5-8h dziennie w chuście w tym wieku

agu

moi w wieku 7 miesięcy siedzieli jak się pomogło im usiąść albo czegoś się złapali, poruszali się raczkując. w pierwszym półroczu przekraczali 10 kg, nie dałabym ich nosić godzinami w tym wieku, abstrakcja totalna...

Karafka

ale czy to az tak wazne, ze dziecko jeszcze spokojnie nie siedzi? przeciez zlobki biora od 4 miesiaca...

agu

Myślę, że bardzo ważne. Niemowlak leżący w łóżeczku a pełzający i raczkujący za zabawkami to dwa światy. Mi nadal się przykro robi jak pomyślę, że np. mój mąż jako półroczny niemowlak leżał w łóżeczku u płakał i nikt nie spieszył się wyjmować go z łóżeczka. Smutny

Roczniaki w żłobku już bawią się razem w zabawy wymyślane przez opiekunki, uczą się wszystkiego, np. jedzenia, rysowania. A taki niemowlak...

kukułka

Polly

Jak dziecko siedzi lub pełza to zaczyna się zajmować zabawą. Wcześniej w zależności od egzemplarza, albo nosisz większość czasu (ew. trzymasz na kolanach itp.), albo zabawiasz cały czas, bo dziecko samo do niczego nie podejdzie. Opiekunka ma kilkoro takich dzieci - nie wyobrażam sobie tego.

kukułka

krówka

Karafka współczuje ci takich decyzji.
Mam znajomą w DE co dała rocznika do żłobka zaszczepiona na wszystko, zdrowa i rezolutna. W tym otoczeniu była jedną z wielu co ją przygnębiało i nie chciała chodzić, do tego infekcja za infekcją.
Ja bym chyba siedziła rok z dzieckiem, ale pod koniec tego czasu próbowała jakoś intergowac dziecko z innymi, wczesniej też jak można i się da. Potem praca na pół etatu a dziecko do dziennej mamy. Dopiero potem praca na cały etat. Jak dziecko te zmiany fajnie znosi to można po roku na cały etat, ale słabo to widzę. Dla mnie czas z dzieckiem jest bardo wazny, choć tęskie za pracą i ludźmi...
Karafka wszystko zalezy od dziecka i warunków w takich placówkach oraz od waszych godzin pracy.

Karafka

Godziny pracy: 8:30-17:00 musimy byc w pracy. Ogólnie o 17 wychodzimy raz na miesiąc Mruga

Po roku iść na conajmniej rok na pół etetu idzie ale nie tak łatwo a jak tak to raczej nasram sobie do własnego gniazda...moze sie to bardzo negatywnie na mojej przyszłości odbić.

Bardzo ważne co mi piszecie, napewno poszerza pojęcie. No zobaczymy. Na weekend będziemy dziecię meldować do 10 placówek. Od kiedy i na ile godzin to musimy bardzo głęboko przemyśleć i czuje ze nie będzie to łatwo.

Ja nie chce tez oddać własnego życia na lata dla dziecka. Ale Dziecko jest mi bardzo ważne i jego rozwój tez. No i lubię swoją prace i ja bardzo potrzebuje dla duszy. Będzie cieżko Mruga

kukułka

Tak naprawdę rok naprzeciw całego naszego życia to jest bardzo mało. A dla dziecka to bardzo ważny czas dla jego rozwoju. Dziecko tylko raz ma te kilka miesięcy czy rok..
Po urodzeniu czas okropnie leci, mając ri ze dziecko ka nie byłam w stanie uwierzyć, że nosiłam je w brzuchu. A już np osmiolatka to wcale. Za kilka lat bedzue wyższy ode mnie, już mi jest do szyi prawie, choć ja do niskich nie należę. Zalowalabym, gdyby ktoś mi ukradł cześć jego niemowlectwa ze tak powiem. A tak pamiętam każdy ząb, każde gu gu i inne takie. Czad leci piorunem. Aż za szybko nawet.
Od kiedy mam dzieci, mam poczucie niepowtarzalności czasu.
Dwa razy do tej samej rzeki nie wejdziesz, dlatego takie decyzje warto dobrze przemyśleć.
Celowo nie pisze tu o 3 latach, choć sama, jak wiesz, w domu "siedzę". Niezależnie od długości mojego własnego siedzenia uważam, że dla dobra dziecka jeśli się da finansowo, przynajnbiejrok zostać w domu warto. Mówię to tez jako dziecko, którego mama wróciła do pracy, jak miało 4 mies. Nie jestem za bardzo związana z mamą. Za to z prababcia tak. I to mimo że prababcia juz nie żyje od kilku lat. Moja siostra była wychowywania przez mamę. Związana jest z rodzicami bardziej niż ja. Aha, jak ja byłam mała, mamy nie było w domu od 5.30 do 14.30. Pamiętam dużo obrazków z wczesnego dzieciństwa. W każdym jest prababcia. Mama w moich wspomnieniach pojawia się tak od 5 roku życia. Poważnie.
I jeszxze raz, żeby być dobrze zrozumiana, nie mam na myśli : siedź 3 lata. Bo wiem, że nie każdy może czy chce.
Ale ten rok przed posłaniem dziecka w świat, że tak powiem, jest ważny.

krówka

Nie nakręcaj sie zbytnio, ale tez za wiele nie planuj. Moja rada zrobisz po swojemu.
Ja miałam plany i wszystko było bardzo mądrze poukładane, miałam wersję a, b i c.
A wyszła wersja chyba g, ale uczę się żyć w tej co mam choć chciałam zupełnie inaczej.

Z mojej wiedzy na temat opieki dla dziecka ważna jest oprócz tych powyższych spr. też lokalizacja zebys nie musiała tracić za dużo na dojazdy. Najlepiej coś pomiędzy domem a pracą. Szkoda ze macie takie godziny pracy. Najlepsze godziny z dnia w firmie, ehhh.

kukułka

Ja nie miałam planów co do organizacji opieki. Najwyżej marzenia. Samo wyszło Mruga

Dzieci są różne, ale moje tak do 2-2,5 roku życia to o 17-18 to sa/były już ledwo żywe. Nawet man takie powiedzenie od lat, że u nas czas ok 17-18-19 to jest nie na zrobienie czegoś konstruktywnego z dziećmi, tylko, jak ja mówię, na dobicie. Konstruktywnych o tej porze potrafi być dopiero 7-8 latek. Przynajmniej u nas.

krówka

to zalezy czy dziecko ma spanko w ciągu dnia...

Nie chce straszyć, ale łatwo nie będzie. Nie wiem jak tam w pracy, ale pewnie stres i ciężko.
Potem odebrania dziecka z chaosu i znów większy sajgon w domu.
U nas podobnie jak u kukułki przychodzi taka godzina ze robimy wszystko, aby dziecko szybko się zmęczyło i chciało spać, bo jest już marudziate i ma dość wszystkiego. Potem jest stan spokoju ale tez wieczór i koniec dnia.
Karafka a nie ma u Ciebie w pobliżu jakies mobilnej "babci" kogoś kto chciałby sie zajmować dzieckiem? sąsiadka, au pair. Czy wszystko to tylko organizacje publiczne.

fiamma75