..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Niania

szukam patentów na moją córę
-wiek 2 lata
-problem - jak weźmie coś i ja jej zabraniam - ucieka, nakazuje odłożyć =- a gdy nie słucha ide jej to coś odebrać - wówczas, gdy wie, że już nie ma wyjścia - rzuca tym, co ma w dłoni
małe piwo jak jest to coś miękkiego, gorzej jak szklanka czy coś innego wrażliwego na upadek...

jak temu zaradzić?
- tłumaczenie nie pomaga (za mała)
- przytrzymanie ręki /często juz po rzuceniu bo nie dobiegne/ - powoduje zastopienie, ale i głupkowaty śmiech "bagatelizujący" - czyli coś dociera ale za mało
- konsekwencje - rzucisz nie masz (zabieram) - nie działa - poryczy sobie i idzie psocić dalej

nie mam weny - co robić?

strzyga

ja nie wymyśliłam sposobu na Piotrusia. Robi dokładnie to samo Mruga

Mam nadzieje, że po prostu wyrośnie...
dostał ze 2 razy klapsa, ale to krótkoterminowe rozwiązanie.

czasem jak widzę, że ma zamiar rzucić to kręce głową na nie i to go hamuje (ale nie zawsze na tyle, żeby za minutę daną rzeczą nie rzucił).
jakiś efekt dało to, że mu pozwalam na rzucanie poduszką, ale to wtedy w tatusia namiętnie nią rzuca

Ania M

hehe mamy to samo, jak rzuci każę podnieść i mi podać - zwykle podaje, myślę, że to może przejdzie.

Skutkowało też, że nie mówiłam daj mi coś tam, tylko połóż ładnie na stole, w sensie, że nie miałam przymusu oddawania.

Nana

u nas jest podobnie. tłumaczenie, tłumaczenie i jeszcze raz tłumaczenie (lub ew. rozczarowany wyraz twarzy, jak już się nie ma sił gadać). Liczę na to, że to przyniesie efekt kiedyś, bo na tą chwilę to nie bardzo. Na wszelki wypadek nie mam w jego zasięgu nic niebezpiecznego do rzucania (szklanka) - przede wszystkim rzuca zabawkami. Jeśli zrobi to raz, to tylko karcę/tłumaczę. A jeśli robi to specjalnie któryś raz z rzędu - idzie za karę do swojego pokoju. Tam trochę się bawi, trochę popłacze, w końcu mnie woła, że chce wyjść (przeprosić).

Niania

moja nie pójdzie do drugiego pokoju - nie kuma idei, tylko się stresuje 0 wiec to też odpada

Ania M - to masz grzeczne dziecko - ja mojej tez kaze podać - praktycznei nigdy nie chce - mniej wiecej 20-30 min zajmuje zanim to zrobi (w tym czasie muszę siedzieć przy niej i pilnowac by nie poszła sie bawić - ten zakaz działa o tyle, ze jak coś chce inego bardzo robić to poda dla świętego spokoju - no ale to trwa i nie wpływa na poprawe na nastepne razy)

strzyga

a, no ja wystawiam go czasami za drzwi do przedpokoju. (najpierw ostrzegam "jak jeszcze raz rzucisz to stąd wyjdziesz" i pokazuje na drzwi). i potem "do widzenia panu". podrze się chwilę za drzwiami, to otwieram i pytam czy już się uspokoił i jak tak, to możesz wejść, a jak nie, to trzask drzwiami spowrotem. i zostawiam jeszcze na minutę. zwykle potem już nie ma problemów tylko idzie się od razu przytulić i jest kolejne tłumaczenie...
całkiem nieźle działa ta metoda. następnym razem jest "chcesz wyjść?" "ne" "to zostaw to" i odkłada najczęściej.

Justek

U nas identycznie i nic nie działa, no może czasem spokojnym tonem jak mówię żeby coś odłożyła ale to niestety sporadycznie. U nas dochodzi jeszcze obgryzanie przedmiotów, schowa się cichutko do kąta a potem patrzysz a ona cały pyszczek żółty bo kredkę pogryzła

a wtedy jak jej mówię żeby oddała to schemat rzuca i ucieka

ika

To mój na szczęscie jest dopiero na etapie oddawania wszystkiego. Co ma w rece i mu każasz dac to oddaje od razu i się cieszy

U mnie jest problem trochę inny, np. czesto rusza rzeczy brudne, albo niebezpieczne, np. zaczyna grzebac w śmietniku a ja akurat np. kroję mięso i nie chcę go brudnymi rekami odganiac, to tez jest prblem bo nawet jak robię złą minę to on wtedy się śmieje i mnie testuje na ile można sobie pozwolić

Nana

ika, to moja też jest na tym etapie. Ale nie pozwalam na dochodzenie do rzeczy zakazanych. Nigdzie nie ma możliwości dojścia do rzeczy niebezpiecznych (chemia, noże), szafka z koszem na śmieci jest zawiązywana, więc nie otworzy. A jeśli jakiejś szafki nie mogę zablokować, to dziesiątki tysięcy razy mówię, że nie wolno i zamykam ją albo w ogóle staję przed szafką i blokuję nogą, żeby córka nie otworzyła. Kiedyś się nauczy.

agu

Trzymanie wszystkiego, czym nie można rzucać poza zasięgiem dziecka. Ale może to za dużo zmian organizacyjnych.

My np. zrezygnowaliśmy z drewnianych klocków, żeby kot nie obrywał. Ale u nas nie było nagminnego rzucania, chodziło tylko o dawanie wszystkich zabawek kotu, niekoniecznie delikatnie. Mruga

Moja córka tłumaczenia rozumie, ale czasem ma głupawkę i po niej to spływa. Nie mam na to sposobu, bo jej głupawka mi się udziela. Smutny

Niania

heh, u mnie jest jeszcze jeden szkopuł - brat podjudzacz - wie ze cos jest zle - to wysyla po to Kaske - a ta robi, no a jakże

wywylanie do 2 pokoju dla moich dzieci to nie kara, one odbierają to niemal jak bicie; także nei stosuje (u Krzysia działa położenie się do łóżka - polezy i sie wyciszy) - u Kasi nie

w ogole mysle że na metode "odcięcia" - czyli ten 2 pokoj są oboje za mali...

channel

Nianiu, na osobny pokój Kasia na pewno jest za mała. Myślę, ze jakaś poducha w kącie pokoju w którym Ty jesteś by wystarczyła. Ale i na to chyba jest za mała. Czas na poduszce liczę mniej więcej tak: ile lat tyle minut np. 3 latek siedzi 3 min.

Wszystkie dzieci rzucają "czymś" i z reguły z tego wyrastają

tłumaczenie, tłumaczenie i tłumaczenie, ograniczenie rzeczy w zasięgu ręki, którym rzucenie może zrobić krzywdę (lub komuś jak w kogoś trafi Wesoly

), możesz próbować uprzedzić ją, że jak rzuci to zabierzesz i oddasz np. za 2 h.

Justek

Moją jak do kąta posadzę to ona siedzi i się śmieje albo zaczyna się czymś w tym kącie bawić

nie traktuje tego absolutnie jako karę.

Ika to Cię "pocieszę" że moja w wyszukiwaniu brudnych rzeczy i zjadaniu ich jeszcze nie wyrosła

oczywiście chemia, noże są poza zasięgiem ale jakiś zagubiony paproszek to jest największa pychota

agu

Też uważam, że to za wcześnie na wystawianie dziecka do innego pokoju. Mój mąż wymyślił odkładanie do kąta. Teraz jak rozrabia i dostaje głupawki to sama krzyczy "łobuz! do kąta!". I z tego ma jeszcze większy ubaw.

Busola

teraz ja mam problem z rzucanim i biciem Smutny

Od jakichś dwóch tygodni mój syn zaczął rzucać przedmiotami. Zdarzało mu sie to wcześniej jak się zdenerwował, bo mu czegoś zabroniliśmy. I specjalnie szukał czegoś obok, żeby rzucić. A teraz rzuca też chyba dla zabawy różnymi rzeczami, zabawkami i nie tylko - próbuje rzucać np. stołkiem, a to już nie jest wcale fajne, bo może sobie albo komuś naprawdę zrobić krzywdę. dodatkowo zaczął znów mnie ciągnąć za włosy - miał już taką fazę tuż przed roczkiem, ale dość szybko minęła. I robi to celowo, jak przytrzymuję rękę i zabraniam to złości się i znów próbuje. Ja znów zabraniam, a on reaguje złością. Potrafi też nas czasem znów uderzyć - bo fazę bicia miał mniej więcej jednocześnie z ciągnięciem za włosy i też szybko minęła. Żadne znane mi dziecko się tak nie zachowywało. Poradzicie coś? Smutny