..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

jenny

Ja nie rozumiem czemu ludzie chodza ze sobą np. 8 - 10 lat, współzyją czy mieszkają razem, a slubu nie boirą jakby to była jakaś przeszkoda we wspólnym zyciu. Może to nieumiejetność kochania naprawdę i strach przed odpowiedzialnością.

Ciotka

fresita

Ciotka

espree

bo się boją tego, co usłyszą?
bo takie pytania nie są teraz "modne"?
bo czekają, że on dorośnie i sam zacznie temat?
bo też nie są pewne swoich uczuć i tego, czy na pewno z tym człowiekiem chcą być do końca życia?
bo inni żyją bez ślubu, więc nie czują się odmienne/gorsze?

pewnie wszystko po trochu plus wiele innych...

jenny

Karafka

jenny:

Popłoch

Ja sobie myślę, że ślub jest niezbędny tylko osobom wierzącym, bo jeżeli nie ma to mieć wymiaru nadprzyrodzonego, to czym tu sobie głowę zawracać; dla niektórych faktycznie ślub cywilny może być istotny, ale nazwałbym to kwestią gustu.
Jeśli chodzi o odpowiedzialność, to nie jest to kwestia PITów, ale to, że nie opuścisz współmałżonka lub partnera, gdy mu tramwaj obetnie obie nóżki na przykład - wydaje mi się to oczywiste. Pewna deklaracja, wszystko jedno, czy sfromalizowana, czy nie i czy wyartykułowana, czy nie, jest w związku prędzej czy później potrzebna.
Uważam, że np. kolejne śluby tzw "Celebrities" to straszny śmietnik i niewiele ma to wspólnego z miłością i odpowiedzialnością. Poza tym "miłość" nie wygasa, bo miłość to decyzja woli, a nie uczucie.
Jeżeli chodzi o teoretyzowanie "Jenny", to myślę, że niekoniecznie dyskredytuje ją brak doświadczeń, ja jestem 3 lata po ślubie i poglądy mi się nie zmieniły, a raczej wzmocniły poprzez doświadczenie. Mało kto zwraca na to uwagę, ale "nie wiedzieć, jak to jest" to też jest wiedza.
Wiedza o tym, jak to jest, gdy się jest dziewicą mając X lat, na przykład.

jenny

Ja piszę o ludziach podobno wierzących, dla których ślub czyli sakrament powinien mieć jakieś znaczenie. A często jak się okazuje i dla nich nie ma i tak sobie zyją bez latami, az w końcu im się "zachce" albo i nie. Jest to dla mnie niezrozumiałe i w sumie jakoś tak mi smutno, że dla coraz większej rzeszy osób wierzących czystość przedmałżeńska i slub nie przedstawiają większej wartości. Sad

a gdyby mi się miało zmienić to już dawno by mi się zmieniło.

juka

pocieszę cię, że mi też się nie zmieniło, mimo że jestem 14 lat po ślubie, a razem jesteśmy 19

. nie jest tak źle, a może zależy w którą stronę się patrzy...

Karafka

Popłoch:

fresita

oczywiscie, ze nie potrzeba zadnego papierka aby sie kochac prawdziwie, sa konkubinaty, ktore sa do smierci razem, wychowuja wspolne dzieci, a sa i malzenstwa sakramentalne, ktore rozwodza sie po kilku latach od zawarcia slubu, nie mozna tak uogolniac. jednakze dla mnie osobiscie slub stanowi bardzo powazna deklaracje, przy swiadkach, a poniewaz jestem osoba wierzaca przede wszystkim wobec Boga samego, ze bedziemy przez zycie isc wspolnie, a jesli pojawia sie klopoty to postaramy sie je rozwiazac, a nie od razu rzucic stwierdzeniem"nie pasujemy do siebie, roznica charakterow"- rozstajemy sie. ktos kto jest odpowiedzialny bardzo serio potraktuje slowa przysiegi malzenskiej. Dla mnie osobiscie slub cywilny jest tylko sformalizowaniem zwiazku, nie czulabym chyba az takiego "przymusu" bycia z kims do konca zycia. Natomiast sakrament mi o tym przypomina, ze nie opuszcze go az do smierci. I nie chodzi tu o to, ze biarac cywilny slub kochalabym mniej druga osobe, ale o to, ze czulabym "furtke" mimo wszystko.
Ogolnie rzecz ujmujac prawdziwa milosc jest zawsze piekna i dobrze jest jesli ludzie naprawde sie kochaja, a rodzaj slubu nie ma tu nic do rzeczy moim zdaniem. Moja kolezanka wychodzac za rozwodnika 14 lat starszego miala na sobie piekna suknie z welonem i ja uwazam, ze jak najbardziej miala do tego prawo. to byl jej jedyny slub jaki moglaby wziac, wiec czemu mialaby pozbawic sie tego przywileju zalozenia prawdziwej sukni slubnej.