..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dracena

Ja się czasem zastanawiam, czy to dziecięce neologizmy.... Skoro więcej cioć i babć ich używa...

Mówienie "herbatka", "kubeczek" nie jest oczywiście grzechem, ale nadmiar zdrobnień też może przyprawiać o mdłości. Pamiętam, jak kiedyś Miodek grzmiał, że dziecko przecież niekoniecznie ubiera "skarpeteczki, koszuleczkę i spodenki". Bo używamy normalnie zdrobnień, ale po co ich nadużywać? Wesoly

Też się robi nienaturalnie, jak wszyscy mają talerze, a dziecko talerzyk, wszyscy mają buty, a dziecko buciki... No, chyba że w obecności dziecka nagle się okazuje, że wszyscy, łącznie z dziadkim, mają szaliczek, buciki i kurteczkę...

kukułka

oczywiście nie zdrabniam wszystkiego. Tylko troszkę.Mój nosi buty czapkę itd. Noworodek ma czapeczkę- bo malutka. Ot co. A hm dziecko starsze tym mniej. Wg mnie te cacy to mogą być ifantylizmy. O!

novva

Te wszystkie słowa typu "cacy" to absolutnie nie są dziecięce neologizmy! To dorośli je wprowadzają do świata dzieci.

Zgadzam się, że ze zdrobnieniami można przesadzić. Ale u siebie nie widzę takiej tendencji. Mruga

Aha, odnawiam też sobie onomatopeje, bo moje dziecko je uwielbia.

... i właśnie zobaczyłam, o czym powinien być ten wątek. Zgroza ogarnia Rotfl

Aniąt

Dracena

Powiem ci, że się śmieje z tego. Wesoly

A profesorem jest już od baaaaaaaaaaaaardzo dawna.

Aniąt

ups, faktycznie, przepraszam... Nie wiem skąd mi się ten doktor przyplątał...

Cera

Zapewne nasze babcie i prababcie mówiły do swoich dziatek "lalu, cacy, zizi, ba" czy inne tego typu dziwne słowa ale żadnego to nie skrzywiło chyba w żaden sposób. Myślę, że to jak się mówi do dziecka i wogóle do siebie nawzajem wynika z więzi jakie mają do siebie ludzie bo nie wyobrażam sobie obcej kobiety kasłającemu łapę do wózka i robiącej miziu-miziu czy jak tam kto woli cacy mojemu dziecku. To chyba jest tak samo jak w jednym domu wszyscy się będą pięknie wyrażać poprawną polszczyzną typu: idę na dwór, w innym domu szczególnie u nas na śląsku cieszyńskim ktoś powie: idę na pole . znaczy to samo a jednak.

Aniąt

do swoich dzieci niech sobie mówią, do moich - nie znoszę tego. Tak, Małgorzatko, też nie znoszę, gdy ktoś obcy zaczepia, dotyka, strofuje moje dzieci lub mnie Smutny

Np. mówię córce, że nie dam jej cukierka (kiedyś się zadławiła), a obca baba: oj da ci mamusia, przecież dziecko tak ładnie prosi... wrrr...

fiamma75

mnie też to strasznei drażni Wsciekly

budzi się we mnie lwica Laughing

my sami używamy pewnych elementów jezyka dziecinnego, ale to chyba raczej zdrobnienia - typu kąpu-kąpu. też mnie to frażni, nadmiar tych udziwień.
Kiedyś moja mama mówi do młodej, nie dotykaj tego, bo jest hi

tzn. niby gorące - mówię do mamy- mów do niej normalnie, bo ona nie wie co to jest hi Laughing

a lalu czy ziaziu w życiu nie słyszałam

Aniąt

fiamma, uczymy się całe życie, hi hi hi

Cera

Ja "lalu, ziziu, hi" nie słyszałam natomiast u nas się używa takich: be-brzydkie, złe, niedobre, si-ciepłe, brr-zimne..to chyba z tych czesto używanych tyle.

miu miu

Też nie lubię dziecinnego języka, zdrobnień. Przeciez dziecko nauczy się albo słowa gorące, albo slowa hi. Wolę uczyć odrazu właściwie. W domu nie mówimy zdrobniale, ale opisuję różne dźwięki np gdy mała wali ręką w wodę podczas kąpieli to mówię chlap chlap (nie że idziemy chlap chlap tylko nazywam tak sam dźwiek)lub gdy wali łyżka w garnek to mówie bum bum ale to chyba wyrażenia dźwiękonaśladowcze.

strzyga

Takie mówienie chyba zależy od ludzi.
Mama mi kiedyś mówiła, że ona do mnie nigdy nie używała zdrobnień i kiedyś na ulicy podeszła jakaś kobieta do mnie (byłam w wózku) i zaczęła jakieś "mizi-mizi", to się na nią tak dziwnie spojrzałam, ze kobieta zrobiła krok w tył i stwierdziła "Ty już jesteś chyba za duża na takie słowa."

fantada

Chyba rozmowa popłynęła daleko od tematu...

Catsy