..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Ania000

Jak się leczy prywatnie to raczej za wszytko się płaci.

Generalnie HSG jest refundowane przez NFZ, potrzebne jest tylko skierowanie od gina który ma umowę z NFZ.

Tak samo inseminacja jest całkowicie refundowana przez NFZ, tylko nie każdy szpital w Polsce je wykonuje.

Naima

My już wcześniej myśleliśmy, żeby adoptować kotka. Także nie chcę tego zrobić, bo nie mam dziecka a potem jak już będę mieć to kotka oddam, albo wyrzucę. Właśnie dlatego nie kupuję go już tylko czekam do jesieni, żeby to byłą odpowiedzialna decyzja, a nie kaprys. Jak tego malutkiego kotka poprzytulałam to tym razem poczułam coś innego, taką silną chęć opieki i troski nad tym zwierzątkiem - jak dla mnie to oczywiste jest, że z powodu braku dziecka i frustracji instynktu macierzyńskiego; nie mam co tego wypierać bo to by była nieprawda.

Justek

Czemu miałabyś oddać jak pojawi się dziecko? Jedno nie wyklucza drugiego. My w krytycznym momencie starań kupiliśmy sobie psa Wesoly

oczywiście to nie było takie z dnia na dzień tylko przemyślana decyzja. W sumie ta frustracja przyspieszyła decyzję. Mąż się nabijał że kupił mi substytut dziecka

oczywiście nie przelałam całych uczuć macierzyńskich na zwierzę bo dla mnie to jest trochę niezdrowe zachowanie ale oswajanie pieska (okazało się że miała duże problemy z adaptacją) oraz późniejsza tresura odciągnęła mi myśli od dziecka i udało mi się wyluzować

Smużka

Czyżbym była jedyną staraczką, która z racji starań ma dokładnie przeciwne objawy? Mam ochotę ograniczyć liczbę zwierząt. Nie mam siły i ochoty wszystkimi sie zajmować. Jestem zmeczona i chcę mieć ich wszystkich mniej.. Wkurzają mnie zamiast odciągać myśli.

Moje suczki kocham ogromnie i przelewam na nie macierzyńską troskę. Oczywiście w rozsądnych granicach. Nie robię z nich piesków-lalek!

Natomiast reszta mojego zwierzyńca nagle zaczęła mi zawadzać. Dobrze, że szczury mam wszystkie w podobnym wieku. Krótko żyja, więc za jakies 1,5 roku sobie odpocznę.

ika

Smużka, doskonale Cię rozumiem, ale to chodzi chyba o to, że do psa, czy kota przywiązujesz się inaczej niż do szczura np. Ja też zaczynając starania miałam 5 szczurów w domu i też mnie z czasem zaczęło denerwować to ciągłe im sprzątanie, do tego cały czas miałam przejściowo inne zwierzęta, którym trzeba było znaleźć dom. I zdawałam sobie sprawę, że jak będzie dziecko to musi się skończyć, a szczury do tej pory już zdechną. Tak to nie wiem jakbym znalazła dla nich czas, skoro brakowało mi go nawet bez dziecka. Koty to co innego. Same się dopominają to o pieszczoty, o jedzenie, picie, kuwety nie posprzątać się nie da po prostu. Przy tym są takie kochane, jak się nieraz kładę zmęczona do łóżka, a one jak takie spragnione miłości dzieci do mnie biegną to jest takie słodkie

Cera

Dziwicie mnie z tymi zwierzętami, naprawdę. Szczególnie Naima. co to wspólnego z dzieckiem?

Smużka

Cera

Tak, z zatykaniem jak to określiłaś Smużko owszem, zgadzam się. Nie pojmuję jednak stwierdzenia, że jak już będę miała dziecko to zwierze będzie zbędne, niby dlaczego tam ma być? Nigdy człowieka nie zastąpi się futrzakiem ale jeśli już mamy go w domu, traktujmy je jak prawowitego członka rodziny.
Nigdy bym nawet nie pomyślała oddać mojego kocura tylko dlatego, że będzie pierwsze, drugie czy trzecie dziecko.

Smużka

Aa.. Tego to ja też nie rozumiem.
Za zwierzę się jest odpowiedzialnym. Mruga

Chociaż czasem jest inaczej niż nam się wydaje. Ja nigdy nie oddałam swojego zwierzaka.
Ale raz powinnam była to zrobić. Nie oddałam, bo myślałam, że mam być za niego odpowiedzialna. Tymczasem po latach zrozumiałam, że większą odpowiedzialnością byłoby go wtedy oddać (miałby lepsze warunki).

luka

Chyba nie chodzi o to, żeby zwierzę od razu oddać ale ja np nie miałabym już tyle czasu dla niego jesli pojawiłoby się dziecko. Ostatnio wzięłąm swojego psa do nas na dwa tygodnie bo rodzice wyjechali. Kurczę nie miałam kiedy się nim zajmować. Może faktycznie kot wymaga mniej zainteresowania niż pies bo nie trzeba z nim na spacery chodzić tylko załatwia się w domu. (tego bym nie zniosła) Wesoly

I może przez 5 miesięcy urlopu miałabym czas na to, żeby zająć się domem, dzieckiem i jeszcze psem czy kotem ale po powrocie do pracy każdą chwilę wolałabym spędzić z dzieckiem i mężem niż wychodzić z psem czy mu gotować. Mam psa już długo i wiem ile wymaga opieki i czasu. Tym bardziej, że trafił mi się chory pies. Nie wyobrażam sobie kolejnego kotka czy pieska teraz... Tylko dlatego zeby sobie ulżyć. Byłoby to szalenie nieodpowiedzialne. No ale to jest mój punkt widzenia..

Smużko co do adopcji wcale nie musicie mieć długiego stażu. I tak każda para przechodzi kurs i długie rozmowy z psychologien na których sprawdzane są więzi między nimi. Do tego każdy ośrodek ma inne zasady. Ale ustawodawca nie mówi o ograniczeniach stażowych.

Naima

To jest problem, jak człowiek pisze z inna myślą ana forum inni odbierają wiadomość inaczej

Z mężem obserwujemy Fundację Koci Pazur już od jakiegoś czasu. Myślimy o adopcji kota z fundacji już od kilku m-cy. Jest to fundacja, która opiekuje się porzuconymi kotami w Poznaniu. Ludzie są straszni i dziwni - niedawno właśnie jakaś kobieta oddała kotkę, Rene, po siedmiu miesiącach od adopcji, bo zaszła w ciążę! Moje zdanie "nie chcę tego robić, bo nie mam dziecka a potem jak już będę mieć to kotka oddam" jest przedstawieniem myślenia, jak widać, dorosłych ludzi (j.w.) którego nie chcę by mi przypisano i jestem przeciwnikiem. Pisałam je ironicznie, ale jak widać ironia przez forum nie jest czytelna i można było je mylnie zinterpretować.

I właśnie dlatego by nie był to kaprys, czy rzut emocji z instynktu macierzyńskiego a przemyślana decyzja; chcę to przemyśleć, zastanowić się jakiego towarzysza wziąć dla mojej Kagi, odwiedzić fundację, poznać kotka, itp. Jak pisze Smużka, zwierzaki zastępują czasem miłość do ludzi. Chciałabym wziąć kotka dlatego, że chcę mieć kotka, a nie bo nie mogę mieć dziecka - jestem tego świadoma i dlatego ostrożna.

Co do adopcji dziecka - znam osobiście sytuację, w której małżeństwo ma ok 2,5 roku stażu i właśnie zaadoptowali chłopca (13 m-cy). Przyczyną starań adopcyjnych była przewlekłą choroba kobiety i ryzyko krytycznego pogorszenia stanu jej zdrowia w przypadku ciąży. Rzeczywiście spotkali się z wątpliwościami dotyczącymi długości ich związku, ale jak widać udało im się. Nie starali się tylko w jednym ośrodku adopcyjnym, ale w dwóch i ich czas oczekiwania od zakończenia procedury trwał ponad rok.

Ale wyobraźcie sobie, że zanim dostali synka mieli 3 telefony, że dziecko na nich czeka, i albo za jakiś czas dzwonili, ze jednak nie dostaną tego dziecka, albo oni po nie jechali i się okazywało, że inna para ma je dostać! Trudno sobie wyobrazić, że robiono im nadzieję tyle razy

ika

Smużko poza tym Wy też macie staż pewien już jak para. Przecież nie znacie się od dnia ślubu.
Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś kazał mi czekać do tych 5 lat po ślubie, skoro jesteśmy parą prawie 8 lat. Rozumiem taką ostrożność, jakby ktoś się poznał pół roku przed ślubem i to byłaby taka spontaniczna decyzja, np. moi rodzice poznali się w lutym, zostali parą w czerwcu, a w grudniu się pobrali i są szczęśliwi razem do dzisiaj, więc to w sumie też żaden wyznacznik.

Aglaia

luka

Aglaia a przechodziliście te wszystkie kursy itp???

Ja znam tylko jedną parę, która adoptowała już dwoje dzieci. Na pierwsze czekali ok 2 lat - 7 letnia dziewczynka, drugie kilku miesięczne po 3 miesiącach. Nie sądzę, żeby mieli już wtedy długi staż małżeński. Ale wypytam. (mają dzieci adoptowane i biologiczne - nie ukrywali, że są płodni)
Jednak bardzo dużo czytam o adopcji na bocianie - najróżniejsze historie ludzi, którzy adoptowali dzieci. Większość wcale nie miała takie stażu w momencie gdy zostali zakwalifikowani do adopcji. Niestety czas oczekiwania potem jeszcze trzeba doliczyć. No i wychodzi 4 - 5 lat.

Aglaia

Luka, wysłałam ci pw.