..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................ ...........czyli seks bez antykoncepcji. Pytania, wątpliwości, stosowanie..........    FAQ   Szukaj   Użytkownicy   Grupy    Galerie   Rejestracja   Profil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości   Zaloguj  Lista oczekujących aktualna Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 291, 292, 293 ... 311, 312, 313  Następny          Forum ..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................ Strona Główna -> Ciąża Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat   Autor Wiadomość Kleo z NPR za pan brat :P Dołączył: 03 Cze 2009 Posty: 172 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Pon 16:57, 09 Paź 2017    Temat postu: Iskra napisał: 1. pyyrka 12.11.2017 2. Aneettaa 14.11.2017 3. Siabasz 04.12.2017 4. heidi 26.12.2017 5. Iskra 01.02.2018 6. Kea 08.02.2018 7. abis 10.05.2018 Zaktualizuję, bo raczej Kleo już po Iskra, dziękuję za aktualizację Ostatnie miesiące były intensywne Maleństwo grzecznie śpi, męża w domu nie ma, także mogę opowiedzieć jak wyglądał wielki dzień. Lipiec był baaardzo intensywnym miesiącem dla nas. Z jego końcem mieliśmy wprowadzić się do naszego domu. Ja w ósmym miesiącu ciąży miałam wrażenie, że mogę robić wszystko i tak też było, myłam podłogi, drzwi, jeździłam tu i tam. Pewnie, że w sprzątaniu pomagała mi moja mama i teściowa, ale ja czułam że sama zrobię wszystko lepiej i zamiast pozwolić się im wyręczać, chwytałam ścierę i pucowałam. Samo wykańczanie domu (który ciągle jest w stanie dość surowym) było bardzo stresujące, potrafiłam obudzić się w nocy, bo dochodziłam do wniosku, że odcień paneli nie współgra z kolorem drzwi, albo ryczeć pod sklepem z płytkami, bo odcień płytek, które dostaliśmy i już założyliśmy nie był taki jak ja początkowo chciałam (sprawa się rypła bo brakło mi jednej płytki, której już nigdzie nie dokupiłam, gdyż odcień był nie taki). Dodatkowo podczas badania USG w 35 tc lekarz powiedział mi że mały waży 3,5 kg, potem skorygował się na 3,2 kg ale ja już oczami wyobraźni widziałam jak rodzę 4,5 kilogramowego chłopa. Dodaj do tego skróconą szyjkę macicy oraz geny (mama urodziła mojego brata jako wcześniaka) to poród przedwczesny murowany. 30 lipca zamieszkaliśmy w naszym domku a 3 sierpnia urodziłam naszego synka. Cała sytuacja była dość śmieszna, tego dnia nie za dobrze się czułam, nawet się w duchu śmiałam, że synek smyra mnie rączką po macicy, bo takie miałam w pewnym momencie uczucie. Wody odeszły mi jak odpoczywałam na łóżku i chciałam przewrócić się na drugi bok. Była 14:30. Zadzwoniłam po męża i pojechaliśmy do szpitala (na szczęście walizkę spakowałam wcześniej), po drodze wpadając do mac'a ponieważ oboje umieraliśmy z głodu, a że skurcze miałam co 4-5 min to stwierdziłam że przecież jeszcze mamy czas (nawet miałam wątpliwości czy mnie do szpitala wezmą, bo w moim odczuciu skurcze nie były wystarczająco częste). Sam poród przebiegł świetnie, miła pani położna kończąca zmianę zapewniała mnie, że czeka mnie joga, taniec i śpiew, załapałam się też na kąpiel w wannie . Mąż był ze mną cały czas - byłoby mi dużo trudniej bez niego. O 21:35 urodziłam Synka, 36 tc 6 dni- 3320g 54 cm. Był taki spokojny jak mi go dali, miał zamknięte oczka, rączki trzymał razem, czarne włosy (zawsze myślałam że moje dziecię będzie łyse jak kolano), jednym słowem cud miód i orzeszki. Dopiero słowa położnej: "No dalej mały, krzycz" mnie zaniepokoiły, no tak, w filmach dzieci zawsze krzyczą. Zabrali mi go w celu zważenia, a potem wzięli na odział dla noworodków, dla obserwacji, bo to jak oddychał nie do końca im się podobało i go mi oddadzą jak już wszystko będzie ok. Mnie zabrali na oddział patologii ciąży - 3 piętro, bo na oddziale poporodowym nie było wolnego miejsca. Odział poporodowy jak i noworodkowy są na 1 piętrze. Położna kazała mi odpocząć przez 6 godzin, potem mogę wstać. Ubzdurałam sobie, że po tych 6 godzinach przyniosą mi Małego, także przez ten czas prawie nie spałam i jak już magiczny czas minął od razu wezwałam położną. Prawie zemdlałam w łazience, ale byłam zdeterminowana wstać jak najszybciej, bo powoli do mnie docierało, że nie przywiozą mi szkraba, że będę musiała sama do niego pójść. Zabrały mnie do niego o 5 rano. Gdy zobaczyłam moje dzieciątko podłączone do różnych aparatur, oddychające ciężko, całe napuchnięte, z sinymi oczkami - wyglądał jakby boksował się z połową oddziału - serce zaczęło mi krwawić. Zrozumiałam, że go nie odzyskam szybko, a sprawa jest poważna. Dotarło też do mnie, że mąż był bardzo przejęty gdy opuszczał szpital, ale ja w swojej euforii nie dostrzegałam tego. Synek miał problemy z oddychaniem, dlatego podłączyli go do aparatury wspomagającej oddech, zrobili mu rentgen, okazało się że ma zapalenie płuc... Czułam, że świat zaczyna mi się walić, przecież nie tak miało być.... Do końca życia będę dziękować Panu Bogu, że postawił na mojej drodze starszą panią położną. Zadała mi tylko jedno pytanie: Czy pobudza pani laktację? Każda kropla mleka jest ważna. I tak nadała mojemu dalszemu pobytowi w szpitalu cel. Skupiłam się na tym, by przynosić synkowi mleczko. Łatwo nie było, lakatory znajdowały się na pierwszym piętrze, więc jeździłam na dół po sprzęt, odciągałam mleko przez 30 min. by na karmienie zanieść mleko synkowi na oddział. I tak co trzy godziny. Drugiego dnia w szpitalu miałam tak opuchnięte stopy, że ledwie chodziłam. Sprawy nie ułatwiał fakt, że leżałam w pokoju z dwiema innymi dziewczynami, również pierowródkami, które swoje dzieci miały przy sobie. Nawet nie chciało mi się z nimi gadać... Zresztą i tak większość czasu spędzałam na oddziale noworodkowym. Stres, zmęczenie, tęsknota za dzieckiem, to wszystko sprawiało, że chodziłam ciągle przygnębiona. Pamiętam jak ostatniej nocy w szpitalu nieświadomie wyłączyłam budzik w telefonie, który ustawiłam sobie wcześniej, by móc odciągnąć małemu mleko na karmienie. Obudziłam się o godzinie w której dają dzieciom jeść. Wpadłam w histerię, powstrzymując płacz pobiegłam na oddział by powiedzieć że zaspałam i nie mam mleczka dla synka. Wróciłam do pokoju i rycząc zaczęłam odciągać mleko na kolejną godzinę by mieć zapas. Dziewczyna która ze mną leżała na sali (nowa babka, pierworódki wypisali w ciągu dnia) widząc moje roztrzęsienie dała mi maść na sutki, bo w swojej rozpaczy ustawiłam zbyt wysokim poziomie ssanie w laktatorze i zraniłam brodawkę. Ze szpitala wypisali mnie w czwartej dobie, Mały musiał jeszcze zostać, ciągle ciężko mu się oddychało, zapalenie płuc nie puszczało. Wynajęliśmy z mężem pokój w hostelu obok szpitala, by być bliżej Synka i móc mu dostarczać mleko. Po tygodniu od przeprowadzi wróciliśmy do miasta. W siódmej dobie życia położna dała mi moje Maleństwo na ręce - miałam go po raz drugi w ramionach i trzymałam przez kolejne dwie godziny. Ręce mi cierpły, ale nic nie mówiłam, bo bałam się, że mi go zabiorą. Dałam znać Mężowi by szybko przyjeżdżał do szpitala, to będzie mógł potrzymać Synka w ramionach. Byliśmy przeszczęśliwi. Nasze Maleństwo oddychało samodzielnie. Musiał jeszcze tylko wybrać antybiotyk i nauczyć się jeść samodzielnie. Ten drugi warunek okazał się jednak wyzwaniem dla naszego Synka. Przyzwyczajony do otrzymywania jedzenia przez sondę, miał problemy by przełykać pokarm z butelki... Sprawy nie ułatwiały też położnej. Próby kamienia butelką trwały ok 20 min. Jeśli dziecko w tym czasie nie zjadło całej swojej porcji, to resztę wlewano mu sondą do żołądka. Czułam się, jakby Syn był dla nich kaczką, którą trzeba utuczyć. Szczerze nienawidziłam tej sondy. Dobijała mnie również świadomość, że każdego dnia zwiększają mu porcję mleka - co było wyzwaniem dla niego, by wypić odpowiednią porcję i dla mnie by taką porcję dostarczyć. W końcu lekarz się nad nim zlitowała i kazał karmić go na żądanie, co bardzo nie podobało się położnym, które straszyły mnie sondą ilekroć Syn nie zjadł tyle ile one chciały. W końcu Młody załapał na czym polega picie z butelki i pił powoli, w swoim tempie i na raty, ale pił. Wypisali go w 13 dobie życia ze szpitala. Byliśmy tacy szczęśliwi Mimo że tego dnia było zimno i deszczowo, to dla nas był to najwspanialszy dzień. Sam poród będę zawsze miło wspominać, jednak okres poporodowy to była jedna wielka huśtawka nastroju, mam trochę żalu, że umiejscowiono mnie na trzecim piętrze, mimo że Mały był na pierwszym, położne, choć bardzo miłe i pomocne to nie pokazały mi jak przystawiać małego do piersi, nie powiedziały mi również jak mam przestawić go z butelki na pierś, choć w zaleceniach poszpitalnych było: karmić piersią. Na szczęście koleżanka poleciła mi pewną doradczynię laktacyjną. Ta przyjechała do mnie do domu i pokazała co i jak robić. Po tygodniu od wyjścia ze szpitala karmiłam Synka już tylko piersią i tak jest do tej pory . PS dziękuję wszystkim, którzy przeczytali wpis do końca nie spodziewałam się że wyjdzie aż tak długi. Powrót do góry koszatniczka za stara na te numery Dołączył: 19 Lut 2013 Posty: 6853 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 5:48, 11 Paź 2017    Temat postu: Co za historia! Z takim spokojem teraz to opisujesz, moge sobie wyobrazić jak trudna to była sytuacja dla ciebie. Cieszę się że wszystko się dobrze skończyło i nawet karmisz synka piersią Brawo Kleo! Powrót do góry klocia87 z NPR za pan brat :P Dołączył: 14 Lip 2014 Posty: 261 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 9:32, 11 Paź 2017    Temat postu: Byłaś bardzo dzielna! Najważniejsze, że wszystko dobrze się skończyło, chociaż miałam łzy w oczach jak czytałam Twój wpis. Moje dziecko też urodzone z zapaleniem płuc, nie tak ostrym ale poniekąd rozumiem Twoje emocje. Dzięki Bogu wszystko dobrze, teraz cieszcie się sobą na maksa:) Powrót do góry Busola za stara na te numery Dołączył: 08 Lis 2013 Posty: 4071 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Lublin Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 9:59, 11 Paź 2017    Temat postu: Dobrze że się wszystko dobrze skończyło. Zdrowia wam życzę. Powrót do góry Iskra za stara na te numery Dołączył: 15 Sie 2013 Posty: 4562 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: wlkp Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 18:27, 11 Paź 2017    Temat postu: Wow, ale historia. Gratulacje Kleo i dużo zdrowia dla Was Powrót do góry fiamma75 za stara na te numery Dołączył: 16 Cze 2006 Posty: 16675 Przeczytał: 3 tematy Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 19:04, 11 Paź 2017    Temat postu: Ależ poruszająca historia! Najważniejsze, ze wszystko dobrze się skończyło. Powrót do góry Kleo z NPR za pan brat :P Dołączył: 03 Cze 2009 Posty: 172 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Pon 17:43, 16 Paź 2017    Temat postu: Dziękuję za miłe słowa dużo pomogli nam nasi przyjaciele a mi Mąż, bez jego wsparcia i racjonalnego myślenia byłoby znacznie trudniej. Przyznam też szczerze że jestem dumna z siebie i z Małego, że udało nam się przejść na karmienie piersią, wychodzi na to że nie należy się nigdy poddawać Powrót do góry Busola za stara na te numery Dołączył: 08 Lis 2013 Posty: 4071 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Lublin Płeć: Kobieta Wysłany: Pon 19:51, 16 Paź 2017    Temat postu: Też jestem z was dumna 😊 Powrót do góry tilia posiadacz wiedzy tajemnej NPR Dołączył: 25 Sty 2014 Posty: 1159 Przeczytał: 2 tematy Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Pią 15:03, 27 Paź 2017    Temat postu: A wpiszę się, bo mam już kartę ciąży 1. pyyrka 12.11.2017 2. Aneettaa 14.11.2017 3. Siabasz 04.12.2017 4. heidi 26.12.2017 5. Iskra 01.02.2018 6. Kea 08.02.2018 7. abis 10.05.2018 8. tilia 11.06.2018 Powrót do góry Busola za stara na te numery Dołączył: 08 Lis 2013 Posty: 4071 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Lublin Płeć: Kobieta Wysłany: Pią 15:29, 27 Paź 2017    Temat postu: Gratulacje 😊 Powrót do góry Iskra za stara na te numery Dołączył: 15 Sie 2013 Posty: 4562 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: wlkp Płeć: Kobieta Wysłany: Nie 19:38, 29 Paź 2017    Temat postu: 😁😁😁 Powrót do góry aleen za stara na te numery Dołączył: 09 Wrz 2014 Posty: 1694 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Wto 12:25, 14 Lis 2017    Temat postu: Gratulacje dziewczyny! Heidi widzę, że masz termin w moje urodziny Powrót do góry heidi za stara na te numery Dołączył: 16 Paź 2014 Posty: 1890 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Śro 14:35, 15 Lis 2017    Temat postu: Powrót do góry babajaga za stara na te numery Dołączył: 15 Lis 2013 Posty: 2645 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Płeć: Kobieta Wysłany: Pią 19:28, 17 Lis 2017    Temat postu: Kleo, gratulacje! byłaś bardzo dzielna! Świetnie że karmisz piersią! Powrót do góry Iskra za stara na te numery Dołączył: 15 Sie 2013 Posty: 4562 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: wlkp Płeć: Kobieta Wysłany: Pon 10:07, 27 Lis 2017    Temat postu: Aktualizuję, bo dziewczyny chyba już po 1. Siabasz 04.12.2017 2. heidi 26.12.2017 3.. Iskra 01.02.2018 4. Kea 08.02.2018 5. abis 10.05.2018 6.. tilia 11.06.2018 Powrót do góry Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze         Forum ..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................ Strona Główna -> Ciąża Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 291, 292, 293 ... 311, 312, 313  Następny Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 291, 292, 293 ... 311, 312, 313  Następny Strona 292 z 313   Skocz do: Wybierz forum Czytelnia----------------Cykl kobietyNPR Praktyka----------------Nasze wykresyStarania o dzieckoCiążaZdrowie Wokół tematu----------------Skuteczność w zapobieganiuRodzina=dzieci,mążGdy nie ma dzieci w domu, to... :)Inne problemy z npr Na uboczu----------------PogaduszkiStrefa gadania o wszystkim i niczymKuchniaPropozycjeTargLinkowniaAlbumSekretne rozmowyoddział zamknięty  Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo Powered by phpBB © 2001 - 2005 phpBB Group Theme ACID v. 2.0.20 par HEDONISM Regulamin Na skróty:CzytelniaPraktykaWokół tematuNa uboczuRodzina=dzieci,mążStrefa gadania o wszystkim i niczymCiążaNasze wykresyStarania o dzieckoPogaduszkiInne problemy z nprZdrowieNPRKuchniaSkuteczność w zapobieganiuGdy nie ma dzieci w domu, to... :)Cykl kobietyLinkownia